We vonden het een opmerkelijke carrièreswitch voor tekenaar Jean Bastide om na het dramatische familie-epos De Oorlog van de Sambers: Hugo & Iris, het realistische tweeluik Notre Dame en zijn medewerking aan de fantasyromanverstripping Elric zijn naam plots verbonden te zien aan de gagreeks Bollie & Billie. Hij volgt Laurent Verron op die het na zeven albums tijd vond om zich aan andere projecten te wagen, vooreerst een one-shot met het 'ware' verhaal van de jongen op wie de Franse tekenaar Rob-Vel zijn stripfiguur Robbedoes baseerde. Yves Sente (XIII, Thorgal, Blake en Mortimer) schrijft dat verhaal.

Verron was ooit de assistent van Jean Roba, de bedenker van Bollie & Billie, en was de ideale kandidaat om de reeks na Roba's overlijden over te nemen. Hij gaf Bollie sportschoenen, een vriendinnetje, modernere gadgets om mee te spelen en we zagen in Bollies moeder ineens een sexyer huisvrouw dan we uit onze jeugd konden herinneren. Maar dat kan ook met onze ietwat verder gevorderde leeftijd te maken hebben. De cover en de eerste gag van Bastide zien er feilloos uit, trouw aan het origineel. Maar op pagina 3 staat gag 1538 afgebeeld en pas daarna een heleboel gags met lagere nummers (waaronder gag 1500 zonder dat daarmee iets is gedaan). Je ziet Bastide doorheen het album zwoegen en schipperen tussen de juiste verhoudingen, vormen, lijnvoering en zelfs inkleuring. Vooral met Bollies moeder — zij weer! — heeft hij moeite om haar geslaagd op papier te krijgen. Haar gezicht krijgt soms een deuk, haar bovenlippen een onechte krul. Het goede nieuws is dat, afgaande op die eerste gepubliceerde gag 1538, hij in één album tot een stijl komt waarmee hij vanaf deel 35 verder kan. Helemaal overtuigd van zijn carrièreswitch zijn we dus nog niet, maar de vooruitzichten zijn goed.

Nieuwe scenarist Christophe Cazenove houdt in zijn andere gagreeksen Bff's, Kathy's Kat en Sisters de vinger aan de pols van wat er leeft bij kinderen en jongeren. Voor Bollie & Billie lijkt hij integendeel op de rem te staan. Hij grijpt grotendeels terug naar Roba's comfortabele, voorstedelijke wereldje en laat weinig ruimte voor moderne elektronica. Het doet ons overigens wel genoegen om een jongetje buiten te zien spelen, nota bene met een frisbee of jeu de boules, in plaats van hem op een smartphone of tablet te zien tokkelen... hoewel hij zijn speelgoedjeep met afstandsbediening toch met de tablet bedient.

Is er nog ruimte voor een traditionele gagreeks als Bollie & Billie? Zolang een kind verlegen is bij meisjes, graag buiten speelt met de hond of met zijn vriendjes, wel eens kattenkwaad uithaalt en een hond enerzijds wegkomt met menselijke gebreken en anderzijds een rennend, springend en luierend bewijs is dat hij de beste vriend van de mens is, is er altijd plaats voor Bollie & Billie.