In dit tiende album, het begin van een nieuwe cyclus, neemt Takeo het meisje Ririko onder zijn vleugels. Sinds haar ouders werden geëxecuteerd, wil ze meedoen aan toernooien die haar dojo organiseert om zich verder te bekwamen in het zwaardvechten. Onze samoerai beslist om haar te helpen en haar verder op te leiden. Ondertussen pakt hij er ook nog het onderzoek bij naar de moord op een rijke handelaar en de verdwijning van een beeldje met een grote waarde. Dat alles terwijl een mysterieuze en dichterlijke moordenaar zijn uur afwacht.

Vanaf dit tiende deel neemt Cristina Mormille zonder verdere uitleg de tekeningen over van Frédéric Genêt die nog wel de cover tekende. De Italiaanse tekenares gaf hij zelf al een duwtje in de rug door haar de spin-off Samoerai Legenden toe te vertrouwen. Je kent haar misschien ook van het westerntweeluik Western Valley, ook al op scenario van Jean-François Di Giorgio. Haar tekeningen wijken slechts gedeeltelijk af van het voorbeeld. Haar eigen tekenstijl is verfijnder en gladder, voor Samoerai komt ze wat spontaner uit de hoek om het resultaat dichter te laten aanleunen bij Genêts tekeningen. Ook voor de paginasamenstelling heeft ze geen lesjes meer te leren.

Het album is duidelijk een overgangsverhaal waarin Takeo geen bijster verpletterende rol speelt. Het amusante meisje Ririko doet dat wel, maar het wordt een beetje een typisch meester-leerlingverhaal dat al wel vaker is verteld. Er is ook nog een flashback waarin Takeo niet het verwachte eerherstel krijgt en zijn samoeraititel niet terugkrijgt. Tegelijk verzaakt hij aan het ontvangen van een grote som goud. Samen met zijn nieuwe gezelschap en een spionerende jongeman die het op Takeo heeft gemunt, luidt Samoerai 10 een potentieel interessante cyclus in. Meer ook niet.