Soms hebben we als recensent niet het minste idee hoe een bespreking te beginnen. Sommige boeken blijken nu eenmaal — om diverse redenen — haast onbespreekbaar. Woorden schieten te kort en elk idee vervliegt als was het de laatste flauwe dosis uit je bus deo.

Deze Over God z'n Broer en Andere Fijne Vleeswaren is er zo eentje. Het artbook (een strip durven we het echt niet noemen) ligt hier al een tijdje op de salontafel en we twijfelden, we wisten het echt niet, waarschijnlijk weten we het nog steeds niet...

We waren bij de vroege intekenaars die in maart van dit jaar hoopvol op de crowdfundingkar sprongen. Auteur Jan Truyens en uitgeverij Bries wilden er iets speciaals van maken en zetten via voordekunst.nl een barnumcampagne op poten om het album die uitgave te kunnen garanderen die het verdient. En zo is het een on-Vlaams project geworden dat hier zijn gelijke niet kent, niet qua verhaal en zeker niet qua uitwerking.

De aanzet oogt al bij al nog redelijk simpel. Weduwnaar Anton blaast zijn laatste adem uit en gaat in het hiernamaals op zoek naar zijn vrouw Betty, een verhaallijn die we ook al tegenkwamen bij pakweg Orpheus en Eurydice, Thorgal en The Sandman. Daarnaast moesten we ook even terugdenken aan de arme Vergilius die door Dante Alighieri naar alle hoeken van hemel en hel gestuurd wordt in de Divina Commedia, iets wat Anton hier dunnetjes overdoet, weliswaar bijgestaan door ene Guido, Gods oudere broer. De verhaallijn hobbelt wat, maar niet in die mate dat de aanzienlijke dosis absurditeiten je doet terugdeinzen. Je neemt het verhaal op, registreert en moet noodgedwongen even slikken. En zo leg je het boek na een kwartiertje weer op tafel om het een tijdje later toch weer terug ter hand te nemen om elke pagina aan een minutieus onderzoek te onderwerpen en elk detail in je op te nemen, net zoals je bijvoorbeeld ooit ook deed bij Jheronimus Bosch' Tuin der Lusten of bij Pablo Picasso's Guernica.

En dan merk je pas waar de echte kracht van dit boek zit. Truyens heeft het verhaal vol visuele frivoliteiten gestoken en je slaagt er met de beste wil van de wereld niet in om al die tekenpracht bij een eerste lezing in je op te nemen. Truyens tekent, schildert, schetst, fotografeert en bricoleert tot elke prent juist zit en zijn eigenwijze hoge standaard haalt. "Mixed media" lezen we wel eens in een museum en zelden is die benaming beter van toepassing geweest op een werk dat we gemakshalve toch maar tot de negende kunst zullen rekenen. De werkwijze doet bij vlagen wat denken aan die van Dave McKean, wiens covers voor het eerdergenoemde The Sandman een gelijkaardige sfeer uitstralen.

En zo zijn we zeer blij dat we dit voorjaar onze zuurverdiende euro's in dit project gestoken hebben. Dit is een koffietafelboek hors catégorie geworden, eentje dat we nog vaak zullen vastpakken en zullen blijven koesteren.

Bries gooit nu de laatste 240 exemplaren op de markt. Voor de prijs van een stropdas of drie paar sokken maak je iemand écht blij met de feestdagen!