Halfweg de vierde eeuw na Christus. Bijgestaan door zijn vrienden Oribasius en Milius valt keizer Julianus Perzië binnen. Zijn intelligentie, strategisch inzicht en onverzettelijke moed hebben hem sinds zijn triomf tegen de Germaan Chnodomar bewondering en respect opgeleverd. Zijn hervormingsdrang, zowel wat betreft het sociale als het religieuze stelsel, valt echter in minder goede aarde. De gestelde lichamen konkelfoezen achter de schermen over de ideale methode om de nieuwe keizer te dwarsbomen en de twijfelachtige houding van het hoofd van de keizerlijke garde Jovianus kost Julianus een cruciale overwinning. De nasleep ervan zal dramatisch uitpakken.

Na het dipje van het vorige deel is Ken Broeders weer helemaal terug met een oersterke afsluiter van zijn strafste reeks tot nog toe. Wikipedia verklapt ons wanneer Julianus Apostata het tijdelijke met het eeuwige wisselde en dat hij in dit laatste album aan zijn einde komt, mag dus geen verrassing zijn. Rond zijn dood hangt in de geschiedenisboeken echter een waas van mysterie en Broeders weet ons te verbazen met een invulling die even plausibel als schrijnend is. Dat spitsvondig inhoud geven aan kleine riante hiaten in de geschiedschrijving koppelt Broeders aan een fenomenaal gevoel voor filmisch ritme dat hem op stripgebied enkel werd voorgedaan door Hermann in zijn allerbeste jaren. Kers op de taart is de dramatische spanningsboog die ontstaat door de ontwikkeling van een aantal sterke nevenpersonages: het eenmansleger Milius, de seksverslaafde zuipschuit Oribasius (die samen met de grofgebekte Rakshad voor de komische toets zorgt), de afgunstige schurk Maximus en de weifelende Jovianus. Samen met het sfeervolle tekenwerk geven ze deze reeks de allure van een moderne en sexy historische televisieserie die bij HBO of Netflix niet zou misstaan.

Hoewel hij echter kan rekenen op een harde kern van onvoorwaardelijke fans en (te?) stiekeme bewonderaars (waarvan enkele mooie namen, zoals historicus Jona Lendering en voormalig Slimste Mens Alain Grootaers het voor- of nawoord van een album verzorgden), blijft de minzame en bescheiden Broeders haast even onbekend als de titelheld van deze reeks. Allerhande uitgeversperikelen dreigden zelfs de afronding van deze uitstekende serie in de weg te staan. Een misdaad tegen de mensheid, zouden we bijna stellen. Net voor we naar Den Haag trokken, bood uitgeverij INdruk gelukkig redding. En hoewel wij absoluut niet houden van de schijnbaar onzorgvuldige manier waarop de lettering en de munt op de voorkaft van de hardcover gegooid zijn, zijn we hen dankbaar dat ze Broeders de kans gaven om zijn reeks met dit hoogtepunt af te sluiten. Nu kan Ken zich storten op Driftwereld, een fantasyproject dat er veelbelovend uitziet en waarvoor hij hopelijk snel een mecenas vindt.