Nog tien kilometer. Het groepje vluchters wordt gegrepen door het peloton en we stevenen af op een massaspurt. Nog twee kilometer en dan gebeurt het: een valpartij! Enkele grote namen blijven liggen en zijn dus uitgeteld voor de grote finale. De spanning is de snijden en de spurt kan beginnen. Wie wordt de nieuwe wielerkampioen?

Of wat dacht je van deze: nog vijf minuten te spelen in de topper tussen Barcelona en Real Madrid en het is 0-0. Beide teams hebben de kansen gehad om op voorsprong te komen. Ze maken allebei aanspraak op de overwinning én dus ook op de titel. Een verlies zou de Koninklijke helemaal kunnen uittellen in volle titelstrijd. Nog twee minuten te gaan en SWOESH. De verdediger van Real Madrid maakt een sliding tackle in de eigen 16 en Lionel Messi gaat probleemloos naar de grond. Strafschop. Wie wordt kampioen?

We geven eerlijk toe dat deze sporten voor fanatici heel spannend kunnen zijn en emoties losweken. Zie maar naar de titel van Club Brugge in het voetbalseizoen 2015-2016 of de gouden medaille van onze Belgische 'Gouden Greg', die zijn eigen straatnaam kreeg in zijn geboortedorp Grembergen, dat zelfs even Gregbergen werd.

Gelukkig hoeft die spanning er niet altijd bij te zijn. Over de amateursporters wordt bijna geen woord gerept. Daarom dat Christophe Cazenove, Henri Jenfèvre en Olivier Sulpice tekenaar Olivier Saive scenario's bezorgden om een twaalfde album te maken over het voetbal, terwijl Jean-Luc Garréra verhaaltjes leverde aan tekenaar Alain Julié voor de elfde gagstrip van Wielergek!.

We koppelen de twee reeksen graag aan elkaar omdat ze beide een frappante portie Cauviniaanse humor bevatten. In Wielergek! 11 bedankt Garréra zijn collega Raoul Cauvin zelfs voor de inspiratie. In het humoristische genre merken we dat Cauvin een van de allergrootsten is en dat hij bovendien een grote bron van inspiratie is voor veel scenaristen.

In Voetbalgek! volgen we F.C. Leerklooiers, een bende nietsnutten. Sterspeler Zvatan wil niet meer spelen omdat hij heimwee heeft naar zijn thuisland. Bovendien heeft hij een burn-out. Het klinkt allemaal wat depri tot het dameselftal het overneemt van de mannen. De Red Flames zijn immens populair in België en de Franse vrouwen zijn in hun land al een lange tijd bekend. Daar speelt Saive goed op in. De vrouwen doen het een pak beter dan het andere geslacht en ze stralen natuurlijk dat tikkeltje meer schoonheid uit. Natuurlijk blijven mannen mannen en willen ze de dames in hun pure schoonheid bewonderen. Anderzijds blijven vrouwen ook vrouwen en zijn ze ontevreden wanneer hun haardos niet meer in de plooi ligt na een tackle.

Wielergek! kunnen we ook sterk pruimen, vooral omdat de situaties hier herkenbaar zijn. Jongelingen willen later de grootste wielrenner worden zonder er al te veel voor te doen. Zo slaan ze trainingssessies over, moeten ze hun fietsen poetsen en gaan ze niet graag naar school. De kinderlijke onschuld verblijdt ons, maar door de luiheid van grote talenten gaan ze verloren en breken ze niet door in het echte leven.

Humoristische voetbalstrips worden de laatste jaren aan de lopende band uitgebracht, met The Champions en, welja, F.C. De Kampioenen als langlopende voorbeelden. Charel Cambré mengt zich ook al in het genre met Pinanti United. D'Auwe doet dat met FC Schwalbe en er zijn er nog andere kleinere reeksjes als Voetbalclub, Junior & Co en verschillende strips over de Rode Duivels. Over de wielersport zijn er een pak minder albums getekend. Naast een reeksje over Tom Boonen en hommagealbums over Eddy Merckx valt er rond dat thema weinig te noteren. Alle pijlen zijn dus gericht op Wielergek!.