Tex Willer wisselt voor een keer de Noord-Amerikaanse prairie in voor de Zuid-Amerikaans pampa want zijn kennis over indianen (hij huwde een indiaanse met wie hij een kind kreeg) komt van pas voor een nijpende situatie in Argentinië. Het Argentijnse leger wil paal en perk stellen aan grensconflicten met indianen, voorlopig op een vredige manier hoewel er diverse officieren zijn die de onrust gewapenderhand willen oplossen en het probleem voorgoed wensen uit te roeien. Tex brengt zijn zoon mee en het ziet ernaar uit dat zijn diplomatische aanpak gewaardeerd wordt. Als aangestelde officier van de Argentijnse verkenners, leden van een andere indianenstam, krijgt hij gehoor. Nochtans zijn er ook in zijn onmiddellijke omgeving lieden die in de indianen alleen maar een te doden vijand zien. Wat een makkelijke zaak had kunnen worden, escaleert in bloedvergieten, verraad en een onhoudbare positie voor Tex die hem in een van de meest penibele situaties brengt die we al hebben gelezen.

De 228 pagina's van deze Tex Willer Classics barsten bijna uit hun voegen van de interne en externe conflicten waar een Jean-Michel Charlier een cyclus van meerdere Blueberry-albums voor nodig had. Het personage kapitein Recabarren, die het op de indianen heeft gemunt en wraak wil nemen op Tex, deed ons meermaals denken aan generaal Geelkop, een van de vuigste schurken in stripland. Ook de dubieuze rol van majoor Mendoza maakt van dit dikke album een meeslepend epos. En enerzijds is er de indiaanse kwestie, het racisme en de werking van het leger, anderzijds zijn er de goeie, ouwe vuistgevechten, achtervolgingen te paard, de uitputtingsslagen en de schier uitzichtloze last man standing-wending. Dit album bevat héél veel elementen die ons westernminnend hartje sneller lieten kloppen door de opwinding, de sensatie van het moment. Tex Willer is terecht een onverslijtbare westernklassieker.