Op pagina 1 plant Walter, de immer zwijgzame wolf, zijn grote voet op Frobo de Hobbie. Zijn rosse vriendje Samba roept de wolf tot de orde. Ongevraagd vertellen Frobo en Samba waarom ze daar zijn, maar ze worden twee keer gestoord door angstaanjagende ruiters die Walter nopen tot het verbergen van de twee Hobbies, de eerste keer in zijn mond, de andere keer in, euh, een andere donkere plaats. De Hobbies hebben een van de negen magische ringen in bezit die Sardientjesman, de ergste van alle verzamelaars, wil terugkrijgen. Na een ontmoeting met tovenaar Brandzalf wijst deze laatste Walter aan als grote tovenaar wanneer ze allen voor een legertje orks staan. Walter haalt een truc uit en wordt effectief aanzien als een grote tovenaar. En als je nu nog niet doorhebt dat dit één grote, dikke, vette, komische knipoog is naar The Lord of the Rings, raden we je dringend aan om die fantasytrilogie van J.R.R. Tolkien te lezen of de opulente verfilming van Peter Jackson te bekijken.

Dit derde en laatste album is nog het plezantste in de reeks geworden. Er is een grote rijkdom aan verwijzingen terwijl de personages en nevenpersonages elkaar verdringen om de grootste lach op je gelaat te toveren. Het wordt allemaal zo beweeglijk getekend door Jose Luis Munuera dat je je bedenkt dat dit ook als tekenfilm kan werken. Goh, wat hebben wij ons geamuseerd met dit album. Hopelijk jij ook.