Net zoals het eerste, zeer sterke deel met de titel De Ondergang van de Tempeliers, legt dit tweede album van de reeks een complot bloot dat de 'werkelijke' oorzaak van een belangrijke wereldgebeurtenis, in dit geval de beurscrash van Wall Street in 1929. Dit was de eerste crash met wereldwijde, catastrofale gevolgen waarvan we er ondertussen nog zo enkele hebben meegemaakt. Na de crash van 1929 volgde de Grote Depressie, een voorbeeld van hoe diep de wereldeconomie kan vallen.

In zulke tijden voeden minder goed menende mensen zich met de angst en het wantrouwen van burgers waardoor de samenleving en de politiek extremistischer gezind wordt. Op dat uitgangsidee bouwt Gihef (High Security, Slangengebroed) een verhaal op waarin hij enkele hoog geplaatste heren uit de Verenigde Staten en Duitsland bij elkaar brengt. We volgen ook twee fictieve figuren door wiens ogen we twee kanten van het verhaal leren kennen. De eerste is Duitser Ulrich Schoeller die de architect is van het complot met vergaande gevolgen. Een tweede is Thomas, een hotelmedewerker die de vertrouwelijke inhoud van een vergadering onthoudt om als kleine belegger zijn slag te denken slaan.

Ook deel 2 is een knap geconstrueerde intrige met een "kijk eens aan"-verloop, een boeiende invalshoek op een stukje belangrijke geschiedenis met ene grote geloofwaardigheid. Deel 1 vonden we toch nog dat extra tikkeltje sterker omdat het historisch kader ons daar meer aansprak.

Ook de tekeningen van Luc Brahy, hoewel helder en overzichtelijk, zijn lang niet zo mooi als die van Brice Cossu die weliswaar met Complot 1 zijn tot dan toe beste prestatie leverde. Maar eigenlijk zouden beide albums niet met elkaar vergeleken mogen worden. Inhoudelijk noch grafisch hebben ze iets met elkaar te maken.

Dit album wordt voor de rest helaas ook ontsierd met slordigheden. De naam van Cossu op de cover als tekenaar is onjuist, het Franse woord "et" tussen de scenaristen Gihef en Alcante (die samen het concept hebben bedacht) op de titelpagina en de lettering is te vaak slecht verdeeld in de tekstballonnen. In sommige gevallen komt de tekst buiten de ballon terwijl er bovenaan nog ruimte genoeg was om woorden en regels beter te splitsen. In deze gevallen vragen we ons soms af of Daedalus niet te haastig strips moet vertalen en letteren om de hoge productie aan te houden. Een betere controle van de albums is dringend nodig.