Bibliografie van Jesús Alonso
• In de Geest van Gaudí
DE DALTONS 1


Jesús Alonso + Olivier Visonneau • Gorilla
56 p. (HC)
Met ster

Neen, ze trekken niet in streepjespak door de prairie, noch worden ze achternagezeten door een verdwaasde hond. Onder de mannen die hen achterna zitten, zijn ongetwijfeld enkele meesterschutters, maar toch valt het te betwijfelen dat er ook maar eentje sneller schiet dan zijn schaduw. De real-life Daltons lijken dus voorlopig een streepje voor te hebben op hun illustere fictieve neven.

Anders dan hun neven zijn ze niet sorteerbaar op grootte. Hun op hol geslagen moreel kompas is dan weer wel inwisselbaar. Begonnen aan de zijde van de wet volgen de Daltons hun oudere broer Frank op als Deputy Marshal, waarbij ze reeds zo nu en dan een oogje dicht knijpen. De stap naar de andere zijde van de wet lonkt, maar zal vermoedelijk vooral in het tweede deel van dit tweeluik een thema zijn.

Scenarist Olivier Visoneau volgt de werkelijke feiten vrijelijk en voegt hier en daar elementen toe die het gebeuren stofferen of verhaaltechnisch vlotter vertelbaar maken. Zo stierf Frank Dalton in werkelijkheid niet in de strijd tegen de illegale drankhandel maar wel bij het onderscheppen van een paardendief. Het verhaal spitst voorlopig toe op Bob en Emmett Dalton, Hun broer Gratton speelt een ondergeschikte rol. Of Bill Dalton, de vierde outlaw-Dalton opduikt in het afsluitende deel, valt af te wachten. Tot dan blijft dit een degelijk verhaal met evenwel een iets te lang uitgestelde pointe. Dat de eigenlijke omslag in het verhaal bewaard zou blijven tot het tweede deel, was uiteraard te verwachten. Net daarom diende dit eerste deel vooral als introductie van de personages, al valt die misschien net wat karig uit.

Jesús Alonso brengt nauwgezet tekenwerk, met de nodige zin voor humor in de gezichtsuitdrukkingen, wat het album zeer verteerbaar maakt. Mogelijk hebben de meeste westernalbums tegenwoordig dikwijls een meer flitsende bladschikking, maar de gebalanceerde manier van inkleuren maakt dit geheel goed.

In zijn dankwoord noemt de scenarist zijn tekenaar "de man die sneller tekent dan zijn schaduw". Welnu, als dat klopt, zijn De Daltons hun ster meer dan waard.

> DIEDERIK VAN DE VELDE — oktober 2016