Waarom we die De Meesters van de Gerst eigenlijk nog nooit besproken hadden", vroegen we op een onbewaakt moment aan onze hoofdredacteur toen we deze integrale onder ogen kregen. "Omdat we toen nog niet bestonden, schlemiel", brulde de man, klaar voor de zoveelste donderpreek, zijn Stripvos wikkend en wegend, duidelijk bereid om die in onze richting te keilen. Veiligheidshalve zochten we veiliger oorden op, nestelden ons gezellig in de lounge met een 75cl fles blonde Lupulus en bijhorend kelkglas op het bijzettafeltje en maakten ons klaar voor een hernieuwde kennismaking met deze achtdelige reeks.

We herinnerden ons nog dat deze strip ons toentertijd (in 1992 alweer, inderdaad) wel heel erg beviel. Dit was zo'n reeks waarbij je het niet erg vond om de voorgaande delen te herlezen, telkens er een vervolg op de markt kwam. Die jaarlijkse afspraak met de brouwersfamilie Steenfort was iets om naar uit te kijken, een rustmoment, een zekerheid... Jean Van Hamme zat op dat moment in zijn creatieve topperiode: alles wat hij aanraakte, leek wel in goud te veranderen. XIII en Thorgal liepen goed en hij had ook net zijn Largo Winch geïntroduceerd. Van boerenjaren gesproken...

Deze Meesters lijkt trouwens wel een synthese van zijn andere reeksen en je herkent heel wat elementen die typerend zijn voor zijn toppers: het financieel gekonkel van bij Largo Winch, het zoeken naar een eigen identiteit van een XIII en de rusteloosheid van een Thorgal. De personages die in deze familiekroniek de revue passeren, kun je zonder problemen ergens in zo’n hokje plaatsen.

In tegenstelling tot die reeksen is De Meesters van de Gerst trouwens een mooi afgerond verhaal en heeft Van Hamme dit geesteskind niet uitgemolken tot op het bot. Ondanks het grote succes is er dus nooit een spin-off gekomen, ook al geeft de scenarist in het afsluitende (en een tijdlang moeilijk vindbare) gouden deel een paar leuke voorzetten. Wel zorgde Van Hamme nog voor het scenario van de zesdelige tv-reeks Les Steenfort, Maîtres de l'Orge en een romanadaptatie.

We vonden het straf dat de reeks na vijfentwintig jaar zo goed overeind bleef, ook al doen sommige economische weetjes nu wat gedateerd aan. De tekeningen van Francis Vallès ogen redelijk klassiek, maar hebben eigenlijk nog niks van hun frisheid verloren. Deze acht strips (de eerste vier zijn nu gebundeld in dit verzamelwerk) behoren zonder twijfel tot de Franco-Belgische striptop en moeten bij elke stripliefhebber een prominente plaats in de boekenkast krijgen. Doe dus je voordeel met deze mooi uitgegeven en scherp geprijsde integrale. Klein dompertje op de feestvreugde: Glénat vond het niet de moeite om voor een uitgebreid extra dossier te zorgen. Dat blijft nu beperkt tot enkele affiches die het fictieve biermerk Steenfort in de kijker moesten zetten. De bodem van onze fles Lupulus vertelt ons echter dat er wel wat (hips) te vertellen is over bier, strips en sterke vrouwen!