Midden jaren 1930 verblijft de Duitse Irmina in Londen waar ze als uitwisselingsstudente een opleiding krijgt als secretaresse. Op een feestje spreekt de zwarte man Howard haar aan en biedt haar een cocktail aan. Irmina lucht haar hart. Ze voelt zich na een halfjaar in Engeland nog steeds een buitenstaander en ervaart dat de Londenaren haar elke dag laten voelen dat ze niet een van hen is. Het klikt met Howard, die geen barman blijkt te zijn, maar een student aan de befaamde universiteit van Oxford. Hijzelf komt van Barbados, een Britse kolonie. De twee hebben dus een en ander met elkaar gemeen en het komt tot een relatie. Howard wil echter zijn studies niet in het gedrang laten komen. Als Irmina tegen een Engelsman tekeer gaat die racistische uitlatingen aan het adres van Howard gaf, maant hij Irmina tot discretie aan. Ondertussen roert het meer en meer in Duitsland. De Nacht van de Lange Messen roept vragen op in het gastgezin bij wie Irmina verblijft, maar ze vindt niet dat zij over dezelfde kam als andere Duitsers geschoren moet worden. In 1935 moet ze terug naar Duitsland waardoor ze afscheid moet nemen van Howard. Ze zullen elkaar pas vele, vele jaren later terugzien. In die tijd zit Irmina op de eerste rij om de verdere opkomst van het nazisme, de Jodenvervolgingen en het verdere verloop van de Tweede Wereldoorlog in en buiten haar huis in Berlijn mee te maken. Haar man is een Duitse officier met wie ze een kind grootbrengt. Ze weet echt wel wat er aan het gebeuren is. En daar sta jij als lezer ook op te kijken.

Dit verhaal met verradderlijke haakjes en oogjes maakt je melancholisch en doet je vragen stellen over schuld en medeweten. Het lezen van deze doorgrondelijke beeldroman is niet compleet zonder het nawoord van hoogleraar Alexander Korb te lezen. Als besluit roemt hij Barbara Yelins verhelderende reconstructie van ontbrekende herinneringen van een overwegend zwijgende generatie.

Irmina is Yelins eerste vertaalde strip. Eerder maakte ze onder meer kunstcomics met biografieën over Albrecht Dürer en Vincent van Gogh, een album over een historische moordzaak in Duitsland en een paar one-shots voor de Franse markt. Haar tekenstijl is los, maar gedecideerd. De personages zet ze goed neer in sfeervolle, maar sombere decors waar ze evenveel zorg aan besteedt als aan het spelen met inkleurtechnieken. Af en toe roepen paginagrote illustraties idyllische dan wel onrustwekkende taferelen op waarin je de geschiedenis op eenzelfde manier als Irmina beleeft: van nabij, goed wetend wat er aan de hand is, maar op het juiste moment wegkijkend of doorlopend.

We hopen oprecht dat de moeite die Soul Food Comics zich getroost om Irmina op de Nederlandstalige markt te introduceren niet onopgemerkt blijft. Loop hier niet aan voorbij!