1917, korporaal Maurice schrijft in een loopgraaf aan zijn schatje aan het thuisfront over de verschrikkingen van de oorlog. Hij vertelt ook dat er onheilspellende geruchten zijn over een nieuwe uitvinding van de Pruisen dat ze tegen de vijand willen gebruiken. Tijdens het graven van een onderaardse gang naar de Duitse linies vinden de lotgenoten uit hetzelfde Franse dorp een grote gasfles. Er wordt snel vermoed dat er gif in de fles zit en dat er nog meer te vinden zijn in een greppel die rond de Franse linies te vinden is. Van hogerhand is er weinig interesse in de vondst. Er is in 1899 op de conventie van Den Haag immers afgesproken dat er geen dodelijke gassen mogen gebruikt worden. De luitenant dringt erop aan dat de korporaal de informatie voor zichzelf houdt. De korporaal, die in dit verhaal het meest verstand aan de dag legt, besluit toch zijn dorpsgenoten in te lichten en in groep verlof aan te vragen. Op 22 april 1917 gebeurt de eerste gifgasaanval nabij Ieper die ze nog wel meemaken. Een groene mist maakt zo'n vijftienduizend slachtoffers waaronder vijfduizend doden. De dorpsgenoten overleven de aanval dankzij geïmproviseerde gasmaskers, maar de beslissing weegt op hen.

14-18 gaat over de Eerste Wereldoorlog in zijn smerigste vorm, dat klopt, maar nog meer over een groepje soldaten die zich moeten zien te redden, met en ondanks elkaar. Onderling breken er ruzies uit, er blijkt er een homoseksueel te zijn en een ander ging naar bed met de vrouw van een kameraad. Die privéproblemen worden mee naar huis genomen, op verlof, waar ook eitjes gepeld worden in de beslotenheid van hun thuis. Ze nemen de oorlog mee naar het thuisfront en ze brengen hun privéproblemen mee naar de loopgraven.

Vier delen ver en we kunnen dit al beschouwen als een van de beste Eerste Wereldoorlogstrips die er bestaan. Historische feiten worden niet droog van de haak gehaald, maar zorgvuldig verweven met de lotgevallen van de onfortuinlijke Fransen die dankzij hun vriendschap en solidariteit staande blijven. Ja, er staan nog steeds acht personages op de cover, maar hoe verder de reeks vordert, hoe meer je de vriendschap ziet afbrokkelen. Je zou bijna hier en nu willen stoppen om het ergere niet onder ogen te hoeven zien, maar het is al geschreven en getekend, je gaat voor de bijl.