De Meta-Baronnen* waren sinds eeuwen de sterkste mannen van het universum. Zij kregen het rijk op de knieën. Maar de laatste Meta-Baron had andere dingen aan zijn hoofd. Alles laat hem koud, en hij trekt met de Metabunker naar Marmola, waar zijn kaste is ontstaan. Intussen hebben de Technopausen weer het laken naar zich toegetrokken en ze bouwen weer aan een machtige gouden neoplaneet. Daarvoor plunderen ze de krachtige brandstof Epyfiet, een van de natuurlijke grondstoffen van Marmola. Wat in de sterren stond geschreven, gebeurt dan ook. Het komt tot een conflict tussen de Meta-Baron en de legers van de Technopaus. Wilhelm-100, de bloeddorstige techno-admiraal, krijgt Zondernaam er maar niet onder. Maar zijn rechterhand annex pispaal Tetanus heeft dé oplossing. Alleen een Meta-Baron kan een Meta-Baron verslaan en hij slaat aan het klonen. Al snel komt Khonrad, de Anti-Baron, spectaculair op de wereld.

De Metabaronnen is een van de beste series van cultfantast Alejandro Jodorowsky. In een repetitief, kwellend kader dist hij ons het ene straffe verhaal op van deze bloeddorstige familie. Geschift zot, extreem gewelddadig, religieus dwepend, maar o zo verslavend. Juan Giménez zette deze waanzinnig familiesaga op papier en maakte er een enorme successerie van. En zoals dat tegenwoordig gaat, wordt er tien jaar na datum een vervolg aan gebreid met vier tweeluiken. Tekenaar van het eerste tweeluik is Khaal-tekenaar Valentin Sécher en dan weet je dat je vandaag niet beter kan hebben. Duister, scherp en treffend trapt hij niet in de comicval en laat zijn camera niet alle hoeken van de kamer zien. Hersens houden hier gelijke tred met de enorme spiermassa's. Samen met ons kan Jodo hier niet anders dan breed glimlachend van genieten. En zo ligt de lat enorm hoog voor Niko Henrichon (Noach, Pride of Baghdad) die de volgende twee albums voor zijn rekening zal nemen.

De Brusselse scenarist Thierry "Jerry" Frissen heeft de ondankbare taak om even waanzinnig geschift te zijn als de Chileen. Hij doet het prima. De toon zit goed, de humor is er, de plotwendingen zijn geweldig. Maar toch mist hij net die extra sprankel genialiteit die de hoofdserie zijn geweldige WTF-gehalte gaf. Aan de andere kant, is deze Metabaron (we zien echt geen enkele reden om Meta-Baron te schrijven, net zoals we geen reden gevonden hebben om oors-prong zo te splitsen) de beste Storm die we in jaren gelezen hebben. Wilhelm-100 is een über-Marduk en Tetanus lijkt in alles op Marduks rechterhand Visfil.

Speciaal voor de laatste alinea-lezers vatten we nog eens alles kort samen: Jodorowsky's erfenis is enorm zwaar om te dragen, maar de auteurs bezwijken allerminst onder de druk. Een stormachtig goede voortzetting.

* Dark Dragon Books kiest voor een spelling met liggend streepje in plaats van het goede voorbeeld van Arboris te volgen.