HET KRUIS VAN CAZENAC 7
De Spionnen van Cairo
Éric Stalner + Pierre Boisserie • Dargaud
48 p. (SC)
|
|
| In het kruis gepakt |
|
In de nadagen van Wereldoorlog I wachten duizenden verkleumde soldaten mistroostig op hun dood in verzopen loopgraven. Terwijl het mosterdgas nog volop moordt, zijn de Franse en Engelse regeringsleiders er al vanuit gegaan dat ze de oorlog zullen winnen. Schaamteloos hebben ze in het Sykes–Picot akkoord de Duits-Turkse kolonies al onder elkaar verdeeld. Engeland onder leiding van stroman Lawrence of Arabia heeft al zijn pijlen gericht op Egypte en zijn Suezkanaal. Zeer tegen de zin van de Amerikanen en de Fransen die de olie al ruiken. De spionerende broers Henri en Etienne Cazenac worden uit de modder van Verdun getrokken en naar het woestijnzand gestuurd. Hun taak is om de anti-Franse officieren te elimineren, maar dan duikt Louise, de ex van Henri en de vlam van Etienne, op. Passioneel lokt ze de Engelse officier van dienst in een antieke helingsval.
De Fransman Éric Stalner slaagt er steeds opnieuw in om ons te boeien met zijn klassiek opgebouwde historische strips. Net zoals in zijn Vrije Vlucht-album Ange-Marie geeft zijn nieuwe ruwere stijl de platen veel meer diepgang. Dat harde effect wordt bovendien versterkt door de keuze voor een ruwere, ongesatineerde papiersoort. Alleen doodjammer dat men afgestapt is van de gewaagde inkleuring van Christian Favrelle. De nieuwe kleuren zijn weliswaar warmer en mediterraans, maar leggen toch een somber waas over deze strip. Bovendien neemt scenarist Boisserie met deze nieuwe driedelige cyclus ruimschoots de tijd om de personages opnieuw voor te stellen. Maar net op het moment dat je teveel interesse begint te krijgen in de waterpijpen van de soeks, ontploffen de tekstballonnen. In een sneltreinvaart rolt de intrige voor je ogen, om uiteindelijk in een diepe ravijn te storten. Enkel dé Cliff hangt* er nog aan de rand te bungelen. Haal hem er vlug af en breng dat volgende deel uit!
* Mocht je het niet doorhebben: we hebben het over de cliffhanger. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — september 2005 |
