Corentin verveelt zich te pletter in het paleis van de radja van Sompur. Hij besluit om de stad te verlaten en terug de wijde wereld in te trekken. Zelfs de hand van Sa-Skya en de bijhorende bruidsschat, drie parels van onschatbare waarde, kunnen hem niet op andere gedachten brengen. Maar dan wordt een van de parels op raadselachtige wijze gestolen. De diefstal van de tweede parel kunnen Corentin en zijn tijger Moloch net niet voorkomen. Omdat hij een van de weinigen is die van het bestaan en de bergplaats van de parels op de hoogte zijn, wordt Corentin zelf verdacht van de roof. Zijn onschuld zal hij moeten bewijzen door het mysterie op te lossen.

Met het verstrippen van de novelle die Jean Van Hamme in de jaren 1970 voor een Kuifje Pocket schreef, maakt Christophe Simon een merkwaardige cirkel rond. Het was immers Jacques Martin, de mentor van Simon maar vooral ook de goeie vriend van Paul Cuvelier, die het laatste scenario voor Corentin had geschreven. Na zowat acht platen met schetsen voor Corentin en de Wildeman, had Cuvelier er genoeg van en keerde het stripwereldje definitief de rug toe. Martin recupereerde zijn scenario en de schetsen nog voor het Alex-verhaal De Prooien van de Vulkaan en had naar verluidt behoorlijk wat werk om de personages het nodige textiel aan te meten. En nu is het dus aan een van de troonopvolgers van Jacques Martin om veertig jaar na de laatste stuip de draad van een van de meest klassieke helden uit de stripgeschiedenis terug op te nemen.

En Christophe Simon doet dat met veel liefde. De pagina's worden luchtig gehouden met de typische grote prenten die op hun beurt boordevol sfeer en beweging zitten. De afwisseling met enkele somptueuze buitenteksttekeningen, zoals Cuvelier dat ook al deed in een aantal van de albums die in de legendarische Lombard Collectie verschenen, geven het tekenwerk een extra cachet. De kers op de taart is het warme Indische sfeertje dat wordt opgeroepen door de uitstekende inkleuring, op het flatertje op het einde van de nachtscène na wanneer Corentin tegen een blauwe hemel "in de nacht verdwijnt".

Klaar voor nieuwe avonturen in een zoveelste reboot van een klassieke reeks, dus? Wat ons betreft niet. Hoe groot het respect van Simon voor het oorspronkelijk werk ook is, wij konden ons niet van de indruk ontdoen dat we in een Alex-verhaal zaten. Te veel gepraat en tekst, maar vooral: de berekende vakman Simon houdt zich te veel op de vlakte en mist de flair van het natuurtalent Paul Cuvelier. Er wordt ook nauwelijks afgeweken van de oorspronkelijke tekst van de novelle die destijds in Kuifje Pocket verscheen en waarin ook Van Hamme zich niet bepaald van zijn meest virtuoze kant liet zien. Dit album is dan ook een mooi en nagenoeg onberispelijk eerbetoon aan deze klassieke reeks, inclusief een kleine bijrol voor de geestelijke vader als dokter Vachani. maar Corentin verdient net iets meer durf en ziel. Van ons mag hij dus rustig verder slapen in onze herinnering. Als hij dan toch nog eens moet gewekt worden, dan liever voor een ultieme en hoogstaande integrale, inclusief de prachtige paginavullende covers die Cuvelier maakte voor het weekblad Kuifje. En Simon dan? Geef hem maar dat aangekondigde one-shot op scenario van Van Hamme. Dan is de cirkel meteen weer wat ronder.