Louter striphistorisch gezien zijn we niet te vinden voor het door elkaar bundelen van verhalen zonder rekening te houden met de chronologische en oorspronkelijke verschijning van de verhalen in het weekblad Robbedoes en de latere losse albumuitgaven. Maar met de vierde De Complete Baard en Kale moeten we toegeven dat er iets te zeggen valt voor de thematische groepering per bundel. In eerste instantie worden verhalen met aartsvijand Stomp van scenarist Maurice Rosy netjes afgewisseld met de Stomp-loze verhalen van Maurice Tillieux. Ook de toon van de verhalen verschilt nogal wat een afgemeten variatie biedt. Tillieux gaat veel meer voor sfeer en detectiververhalen pur sang terwijl de fantasie van Rosy pendelde tussen exotische flair met James Bond-allures en groteske nonsens.

Tillieux bedient zich vaak van op het eerste zicht Scooby-Doo-achtig mysterie met onmogelijke tegenstanders en situaties, maar ze krijgen allemaal een realistisch verloop of toch enigszins een geloofwaardige, wetenschappelijke uitleg. Dat geldt zeker voor De Spoken van Cortecleyn, Graai naar de Macht en Monster Recht Vooruit, de delen 20, 22 en 25 in de reguliere reeks. De onderwerpen laten zich samenvatten als valsemunters in Bretagne, megalomane biologen in Duitsland en drugssmokkelaars in Engeland. De middelen die ze gebruiken om hun activiteiten te verdoezelen of pottenkijkers af te schrikken, neigen naar het fantastische, maar de heren Baard en Kale doorprikken elk mysterie en rekenen er kordaat mee af.

In elk van deze gebundelde verhalen komt de steenrijke gravin Kiki van Zon voor, de bloedmooie edelfigurante waarmee Tillieux tekenaar Will (en zijn lezers) een groot plezier deed. Niet alleen komt de inhoud van haar portefeuille van pas om diverse speurtochten van haar twee vrienden te bekostigen, maar ze dient ook mooi als komisch klankbord. In De Spoken van Cortecleyn komt ook nog een mislukte handelsvertegenwoordiger voor die voor een rode, humoristische draad zorgt, in Graai naar de Macht moeten Kales amoureuze perikelen voor een luchtige toon zorgen. Monster Recht Vooruit is ernstiger opgevat en tegelijk het sterkst van opzet. Humor kan namelijk snel slijten, een goeie intrige zelden. In alle drie verhalen komt daarentegen een gelijkwaardige dosis actie voor en vooral veel dreigende sfeer. Sta zeker een moment extra stil bij de grotere prenten waarin Will heel veel contrast stopte en waarbij je gerust mag denken aan beelden uit thrillers van Alfred Hitchcock.

De volgende integrale bevat opnieuw verhalen van Rosy en dus met Stomp.