In 2009 verscheen het eerste deel van de spionagereeks Kaplan & Masson, een luchtige variant op Blake en Mortimer. Dat album sloeg ook in het Nederlands aan en moest zelfs herdrukt worden. Daarna volgde het lange wachten met tussentijdse aankondigingen tot we al lang niet meer geloofden dat het album binnenkort zou verschijnen. Maar kijk, hier is het. Er is blijkbaar wel iets gebeurd tussen tekenaar Jean-Christophe Thibert en scenarist Didier Convard want de tekenaar werkte het door Convard begonnen scenario zelf af.

In het verhaal Kunnen We Hitler redden? keren we terug naar het jaar 1958. Kolonel Kaplan doet opnieuw een beroep op fysicus Nathan Masson en professor Watanabe Sensei. Ze moeten naar Rome voor een onorthodoxe missie: Adolf Hitler redden!... of eigenlijk zijn dubbelganger, Jules Lantier. Deze voorname acteur en imitator vertoont opmerkelijke gelijkenissen met de dictator. Hij werkt ook voor het KREIS, een netwerk van voormalige nazi's die de geruchten als zou Hitler nog in leven zijn, blijft voeden. Maar de KGB en de CIA roeren zich eveneens. Ze willen allen de vermeende Hitler te pakken krijgen. En zo wordt Rome opeens het toneel van de meest geduchte spionnen van de planeet.

Convard baseerde zijn oorspronkelijke verhaal op ware gebeurtenissen. Nog tot in de jaren 1950 waren de Britten en de Amerikanen ervan overtuigd dat Adolf Hitler niet in zijn bunker overleed en dat de gevonden lijken niet die van hem en van Eva Braun waren. Er kwam zelfs een vaste rekening die elk onderzoek bekostigde naar de ware toedracht van geruchten waarin Hitler opdook in Beieren, Portugal, Brazilië, de Noordpool,... Een oud vrouwtje van 65 jaar werd zelfs gearresteerd omdat men dacht dat ze een vermomde Hitler was. We geven het graag mee, maar Thibert maakt er zelf geen historisch lesje van door dergelijke voetnoten pertinent op te voeren. In de eerste plaats gaat hij voor een actiegedreven verhaal waarin veel onderhuidse humor aanwezig is. Hij laat die komische toets net niet losknallen zodat het realisme niet inboet voor een factor die rap in het belachelijke zou kunnen vervallen. En nu hopen dat deel 3 weer geen zeven jaar op zich laat wachten. Er zit namelijk veel potentieel in deze reeks.