Op vakantie lezen we al eens iets anders dan stripverhalen. Testament van Clive Barker bijvoorbeeld, een niet zo heel geslaagd boek van de horrormeester, maar waarin wel een interessante gedachte geopperd werd: "Een mysterie is niet interessant wanneer het oplosbaar is, de charme ligt er in dat je er blijft over tobben". We parafraseren hier, we namen voor één keer geen nota, we lagen aan de rand van het zwembad, snap je?

Deze gedachte in het achterhoofd houdend, hadden we wel zin in de nieuwe van Frederik Peeters, een man die vaak volgens hetzelfde principe werkt. Vaak is het aanvoelen dat tegen het begrijpen aanschurkt bij hem in zijn boeken, al is de plot die Loo Hui Phang voor hem schreef een van zijn meer eenduidige. Zeker wanneer we hem naast het haast cryptische maar onontbeerlijke Aâma leggen.

Oscar, een Ierse dandy die via London in het Amerika van net na de Amerikaanse Burgeroorlog terechtkomt, op de vlucht voor geesten uit zijn verleden, trekt als fotograaf in het gezelschap van Milton, de knaap met de mooiste kont van de Far West, en onder leiding van de pompeuze Stingley door Comanchegebied.  Alle drie hebben ze hun geheimen, de ene al groter dan de andere, en de geleidelijke onthulling van elk van deze geheimen heeft verregaande gevolgen voor de anderen. Oscar, die homoseksueel is, valt voor de jonge androgyne Milton. Milton blijkt een jonge vrouw met bovennatuurlijke gaven die haar verleden van misbruik ontvlucht in drag, en Stingleys geheime agenda is mogelijk nog duisterder. De Apaches blijken bovendien niet steeds opgezet met deze drie en vooral Stingleys acties zetten hen tegen hen op. Gooi er nog een mysterieuze, skeletale premiejager bij, en je hebt de poppen aan het dansen.

Phangs verhaal is perfect voor de beeldtaal van Peeters, die weer zijn vaste onderwerpen als natuur, ectoplasma's en flashbacks kan bovenhalen. Deze keer baadt alles in een sfeer van erotiek en onderdrukt verlangen, en dat hebben we in een western niet vaak gezien. Ook blijft het mysterie net genoeg aanwezig zodat je als lezer in gedachten steeds terugkeert naar het verhaal en keer op keer weer alles herbeleeft. Mysterieus genoeg om interessant te blijven, niet te veel, niet te weinig. Perfect. Net zoals het idee van Barker waarmee we begonnen.