Het opnieuw uitgeven van klassiekers in een integrale vorm blijkt voor de meeste uitgeverijen een goede zet te zijn geweest. Bijna maandelijks verschijnt er weer een oude parel in een nieuw jasje op de al overvolle stripmarkt. Op integraal gebied behoort Arboris tot de meest actieve uitgeverijen en een van hun stokpaardjes zijn de piloten Tanguy en Laverdure. In korte tijd is de vijfde integrale verschenen en hebben ze de vertaalachterstand van de lopende reeks ten opzichte van de Franse reeks teruggebracht naar één deel. Op de site van Arboris staat vermeld dat deel 29 ook dit jaar nog zou verschijnen.

In deel 28, getiteld Vlucht 501, landen beide piloten samen met een aantal andere Franse toestellen op de basis in Frans-Guyana voordat ze verder vliegen naar de Verenigde Staten. Eenmaal geland hoort Michel Tanguy al snel van een oude vriendin dat haar zoon is ontvoerd door onbekenden en dat de daders haar dwingen om plannen van een raketlancering door te spelen. Al gauw ontdekt de bewaking van de basis de snode plannen en dan ontstaat er een soort van kat-en-muisspel tussen de daders en de bemanning op de basis. Hoe dit avontuur eindigt, zullen we te lezen krijgen in het vervolg Klopjacht in Guyana.

Aan de tekeningen van Yvan Fernandez zal het niet liggen want die behoren tot het beste realistische tekenwerk dat we dit jaar hebben gezien. Zijn technische details zijn verbluffend en het begint al met de pakkende cover. Met het verhaal van oud-piloot Jean-Claude Laidin hebben we meer moeite. Het is niet slecht, alleen wordt het nergens echt spannend. Hij vertelt zijn verhaal in een wat traag tempo en pas halverwege het album komt het op gang. Sommige scènes duren te lang of zijn in onze ogen overbodig.

Iemand die heel goed weet hoe hij een verhaal wel moet schrijven is wijlen Jean-Michel Charlier. Dat bewijst hij voor de zoveelste maal in het tweeluik Bestemming Stille Zuidzee en Gevaar op Mururoa. Beide verhalen zijn gebundeld in de vijfde integrale die de titel Opdracht in Polynesië meekreeg.

Over de integrale uitgaven van Tanguy en Laverdure niets dan lof. Ze zijn heel goed verzorgd, de achtergronddossiers geven een helder achtergrondbeeld van de tijd waarin de verhalen zijn gepubliceerd. Deze twee verhalen zijn al bijna vijftig jaar jong en lezen nog altijd als een spannend boek.

Charlier schreef ouderwetse avonturenverhalen waarin genoeg gebeurt en het tempo ligt ook nu nog altijd hoog. In de geest van de huidige tijd gezien, is het onderwerp van de Franse atoomproeven in de Stille Zuidzee ronduit discutabel. Maar dat was het een halve eeuw geleden een stuk minder. Als je met deze bril op de verhalen leest, zal je opnieuw kunnen genieten van de vertelgave van Charlier. Liefhebbers van onder andere Buck Danny, Roodbaard en Blueberry wisten dat al lang.

De tekeningen van Jijé doen nu ronduit ouderwets aan, zeker in vergelijking met die van Fernandez, maar vijftig jaar geleden waren ze modern.

Als je beide uitgaven leest, valt je pas op hoeveel er ook in de stripverhalen is veranderd. De combinatie van oude, sterke verhalen en moderne tekeningen houdt beter stand dan nieuwe hippe verhalen en oude tekeningen. Lees beide uitgaven en trek je eigen conclusie.

Maar één ding is niet veranderd in al die jaren: het gestuntel van Laverdure...