Na twee Kleine Boekjes (tekeningen Mig), twee Helena's (tekeningen Lounis Chabane) en twee (Waar zijn de) Mooie Dagen? (tekeningen Alex Tefenkgi) is het Jim-jaar klaar voor het hoogtepunt met werk van de meester zelf. Anderhalf jaar was Thierry 'Jim' Terrasson naast het schrijven van voornoemde werkjes bezig met twaalf korte flarden van levens, die met elkaar gemeen hebben dat ze weemoedig stilstaan bij Het Leven: ouder worden, keuzes maken, relaties tussen generaties, genot en kleine geluksmomenten. It's life, Jim, as we know it.

Veel gebeurt er niet in de korte fragmenten, maar als we één werkwoord naar boven voelen komen, dan is het 'mijmeren'. En Jim kan mijmeren als geen ander. Afijn, hij laat anderen mijmeren, zoals een vader over de kindertijd van zijn opgroeiende zoon en dochter of een 46-jarige, maar nog begeerlijke vrouw over de keuzes in haar leven, een jong koppel over waardig ouder worden, twee vrienden over hun relatie tot hun ouders,... Soms heb je de neiging deze personages een trap onder hun achterste te geven: get a life, dude! Man, kinderen worden nu eenmaal groot, wees blij dat ze 't huis uitgaan! Dame, geniet ervan! Gast, ook jij wordt ouder, houd er maar rekening mee! Kerel, niemand heeft het eeuwige leven, leef nu! Soms komen de personages ook tot die conclusie, soms niet.

Af en toe delen ze inzichten met ons: hoe we eigenlijk alleen maar beelden bewaren van leuke momenten terwijl het in de herfst van ons leven wel bemoedigend kan zijn om via foto's (afzien bij de tandarts, aanschuiven in de supermarkt, ruzies,...) herinnerd te worden aan de shit van vroeger (dan lijkt het heden wat minder erg!). Of hoe echte geluksmomenten (de kus van je kind, een gesprek met een vriend, genieten van zomerregen,...) eigenlijk nooit gekiekt en ge-instagramd worden: een orgasmeselfie bijvoorbeeld zou nogal wat meer likes krijgen dan een shot van een zonnig strand. Jim deelt graag al eens een sneer uit aan de sociale media, bijvoorbeeld in een fragment over goede Facebook-vrienden die elkaar ontmoeten, waarna de vriendschap over is.

Dat Jim ons met onze neus op het kleine geluk duwt, is niet nieuw en weinig verrassend. Dat hij dat met humor doet, is dat wel. In nogal wat van deze korte verhaaltjes staat humor op het achter- tot het voorplan. We noemden al de orgasmeselfie. Er is ook een jonge vader die, met veel gedoe na de dood van zijn moeder vers in het geheugen, zijn gezin — tot hun ontzetting — op Kerstmis zijn al tot in de puntjes geregelde uitvaart cadeau doet. De kerst daarop wil hij hen geruststellen (dat hij geen dodelijke ziekte heeft) met een ingelijst medisch rapport, wat ook weer het omgekeerde effect meebrengt ("Ligt je aantal bloedplaatjes niet te hoog?"): pure zwarte humor. Of een tweetal dat op vakantie een slippertje wil maken, maar er als puntje bij paaltje komt vanaf ziet "want dat leidt alleen maar tot ellende" en besluit dat "het moment mooier is als het intact blijft", geeft ondanks de mooie woorden en nobele voornemens dan toch maar toe, met dank aan een knoert van een erectie. Jim die doet lachen, het is du jamais vu. Het zou wat misstaan in zijn lange verhalen, maar in deze levensflarden mag het wel: een lach hoort ook bij een traan.

Qua tekeningen steekt Jim toch ver boven de hierboven al vermelde navolgers uit. Een echte Jim is toch nog wat anders dan een scenario van Jim. Zijn zuivere beelden, zijn levensechte gezichten en houdingen, zijn oog voor detail en het wijde zwerk, de romantische kleuren, zijn sexy madammen,... Je vindt het allemaal in Mooie Momenten.

Als uitsmijter geeft Jim de fans van het eerste uur nog een mooi moment wanneer we Raphaël uit Een Nacht in Rome terugzien. Het verhaal gaat eigenlijk over een vader-dochterrelatie (over papa's die net iets te veel een superpapa voor hun oogappel willen zijn en het deksel op de neus krijgen), maar maakt een link met Jims doorbraaktweeluik door Raphaël ook over jeugdliefde Marie te doen mijmeren, maar hij besluit dat hij voor dít leven heeft gekozen: "Er komen nog andere momenten, kleine en grote. Je zou dit leven voor niets ter wereld willen ruilen". Wijze woorden van Raphaël. Waar mijmeren al niet goed voor kan zijn. We zouden het meer moeten doen.