Persoonlijk omarmen we elke nieuwe uitgever met enthousiasme, maar de tijden zijn nu zo gekeerd dat nieuwe spelers het extra moeilijk krijgen. In wezen is er niemand die zit te wachten op vertalingen van strips die tientallen andere uitgevers blijkbaar lieten liggen. Probeer dan maar eens te overtuigen met een nagelnieuw aanbod. Wie de eerste vertalingen van Mediageuzen naast elkaar legt en de albums Artemis, Miss Deeplane en Space Gangsters effectief ook leest, kan het kort samenvatten als inhoudsloos vertier met blote bimbo's... wat ons nu net hapklaar voer lijkt voor een aanzienlijk stripnichepubliek!

De genaamde Artemis is de dochter van Zeus, bekend uit de Griekse mythologie. Zij werd op jonge leeftijd toevertrouwd aan koning Menelaos die haar opvoedde als zijn eigen dochter. Hij beloofde Zeus om haar tegen alles en iedereen te beschermen, maar Artemis is een oogverblindende schoonheid die vaak wordt lastig gevallen door aanbidders die Menelaos prompt uitschakelt. Dat is niet zijn enige bekommernis. De Perzische koning Siyamak wil zijn rijk uitbreiden en is een opmars begonnen naar de Griekse eilanden. Het rijk van Menelaos is het eerste fort dat het Perzisch leger op zijn weg tegenkomt. Terwijl de oorlog nakend is, draagt Menelaos krijgster Neferti op om Artemis in veiligheid te brengen. Het vervolg is te raden, er ontspint zich een achtervolgingsverhaal. Wat later krijgt het een mythische dimensie waarbij zelfs het godenrijk de wapens ter hand neemt want op de Olympos komt het ook tot een ongezien treffen met Artemis als spilfiguur.

Frédéric Brrémaud (vooral gekend van de tekstloze Love-albums bij Dark Dragon Books) heeft een onderhoudend verhaaltje op poten gezet waarin heel veel ruimte is voor wapengekletter, het rollen met spierballen en bloedmooie, vechtende meisjes. De Italiaanse tekenaar Giuseppe Manunta (en dus niet Guiseppe zoals het in dit album overal verkeerd is gespeld) zet het met gemak in beeld. Zijn tekenstijl refereert naar superheldencomics met een strakker Europees beeldritme. We zagen er gelijkenissen in met Terry Dodson. Zijn vorig werk is voornamelijk 18+ en Artemis is zijn voorlopig laatste wapenfeit. Nu hij deze minder expliciete weg heeft afgelegd, zien we hem nog wel terug met een andere reeks in het fantasy- of een historisch genre. Daar lijkt hij ons inziens het best in te gedijen.

Nog dit, van alle vierkante centimeters op de cover koos de lay-outer voor de domste plaats om het logo van Mediageuzen te plaatsen: weliswaar netjes gecentreerd in het midden onderaan, maar wel pal op de knie van Artemis. We zullen deze visuele blunder maar beschouwen als een beginnersfout van de nieuwe uitgeverij.