ROBBEDOES EN KWABBERNOOT 48
De Man die niet Wil Sterven
Jose Luis Munuera + Jean David Morvan • Dupuis
56 p. (SC)
|
|
| Jeugdidool van de toekomst? |
|
Zelden hebben we het zo lastig gehad om een strip te bespreken als de laatste Robbedoes en Kwabbernoot. Zoals jullie wel weten, raden we enkel strips aan die we zelf goed vinden, én de nieuwe Robbedoes IS goed. De strip heeft alles waar we voor vallen: grappige stakende maffiosi, een origineel dramatisch slot en verfrissende actiepagina’s. Maar, maar, maar... er is iets met de nieuwe geestelijke vaders Munuera en Morvan. Neen, we zeuren niet omwille van de facelift naar de populaire westerse mangastijl — we zijn Uderzo niet. We mierenneuken ook niet over het feit dat de vele elastieken achtervolgingen iets te vaak abrupt afgeremd worden door lappen verklarende tekst. Of dat Robbedoes ouder lijkt geworden te zijn — onze Peter Pan heeft nu zelfs baardgroei... Neen, voor ons zijn dat pure jeugdzonden.
Het probleem is dat Munuera en Morvan het te goed willen doen. Ze willen zo graag iedereen te vriend houden dat het ziekelijk wordt. Het ganse verhaal is een overdreven eerbetoon aan de hoogdagen van Franquin met stevige mouwvegen naar de kleurrijke Moskou/Palombië-accenten aangebracht door Tome & Janry. Het volgende verhaal wordt één grote Japanse knuffel aan Fournier. Het speelt zich af in Tokyo. En in album vijftig pakken ze zelfs uit met een jubileum waar ex-hoofdredacteurs van Robbedoes Yvan Delporte en Thierry Martens hun medewerking aan verlenen. Straks zeggen ze nog dat de albums van Broca en Cauvin goed waren! Wanneer gaan ze stoppen met likken naar het verleden? Wanneer loodst Munuera wat van zijn Merlijnse dierenmagie binnen? Wanneer laat scenarist Morvan de onverwachtsheid van een Drie... en de Engel los? Wanneer bekennen ze kleur? Wanneer drukken ze hun stempel?
We zijn streng. Heel streng. Niemand zal ons tegenspreken dat deze Robbedoes Nieuwe Stijl vlotjes geslaagd is met vlag en wimpel. Maar het frisse koningskoppel heeft de kwaliteiten om strips af te leveren die slagen met vlag en wimpel... en met toeters, met vuurwerk, ja zelfs met een Mexican wave. Komaan gasten, treed alstublieft uit die overweldigende schaduw van het verleden en laat ook jullie Robbedoes de tijd doorstaan. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — oktober 2005 |
