Zeg tegen ons "Antoni Gaudí" en wij ratelen Slimste Mens-gewijs "Spaanjaard", "architect", "Barcelona", "Sagrada Família" en "oscar" af. Dat zou ons toch al snel tachtig seconden opleveren. Aangezien wij geen architectuursnobs zijn, vermoeden we dan ook dat de meeste mensen zich wel kunnen voorstellen wie Gaudí was en wat hij voor Barcelona betekend heeft.

Maar zo diep als Juan Antonio Torres, beter bekend als El Torres, graven er allicht maar weinigen. In deze strip neemt de scenarist de lezer mee langs de bouwwerken waarmee Gaudí Barcelona versierde. Maar het wordt geen gezellige toeristische uitstap. Er lijkt namelijk iemand wraak te willen nemen op iedereen die de nalatenschap van "de architect van God" bezoedelt. En die wraak kan vrij bloederig zijn... Hoofdinspecteur Jaime en rechter Montaner proberen de moordenaar te ontmaskeren, maar kunnen niet voorkomen dat er een tweede en een derde slachtoffer vallen. Hun onderzoek neemt vreemde bochten door cassière Toni, die onwillekeurig betrokken raakt. Bovendien beweert ze dat ze de geest van Gaudí zelf gezien heeft.

Tekenaar Jesús Alonso Iglesias werkte jarenlang als illustrator en storyboarder voor animatiefilms en -televisiereeksen. De man heeft duidelijk de kneepjes van het vak onder de knie. Zijn personages zwerven ergens tussen het realistische en het karikaturale, maar zijn met zo'n zwierige tekenfilmlijn op het papier gezet dat ze onmiddellijk geloofwaardig overkomen. Hij durft al eens te knipogen naar Gaudí's mozaïeken, de typische trancadís, met een bladindeling of gebruikt detailkaders om de blik van de lezer te leiden. Ook op zijn decors, nochtans niet onbelangrijk in een strip waarin gebouwen zo’n belangrijke rol spelen, hoor je van ons niets dan goed.

In het nawoord van In de Geest van Gaudí vertelt El Torres hoe hij lang sukkelde met het vatten van het œuvre van Gaudí, tot hij besloot om dat gevoel van overweldiging en verwarring ook aan zijn hoofdpersonage mee te geven. Na een eerste lezing schoven wij ook eens onbehaaglijk heen en weer in onze sofa, maar een tweede lezing bleek verheldering te brengen. Niet alles wordt even duidelijk uitgelegd, maar El Torres en Iglesias presenteren hier wel een afgeronde en hermetische whodunit, ergens tussen het speurwerk van Baantjer, een kunstdocu op Canvas en het epische van Die Hard in.

We beoordelen niet alleen vrouwen, maar ook gebouwen en stripverhalen op de aanwezigheid op een stevige basis, een aantrekkelijk uiterlijk en een krachtig verhaal en kijk, bij In de Geest van Gaudí mochten we drie vinkjes plaatsen. Missie geslaagd dus voor deze toeristische thriller.