Martin en Virginie zien elkaar graag, heel graag, hun broer-zusrelatie overstijgt regelmatig het welvoeglijke. Iets wat bij de oude Egyptenaren nog schering en inslag was, is anno 2016 nu eenmaal not done. Ze hebben allebei wel geprobeerd om ermee te stoppen. Virginie is ondertussen gelukkig getrouwd en heeft twee kinderen, Martin houdt het bij losse scharrels en een vluchtroute naar Abu Dhabi. Nu ze moeten beslissen wat er met het ouderlijk huis dient te gebeuren, geraken ze het niet eens en steken oude wonden en wederzijdse hunkeringen de kop weer op.

Ook bij een zwaar thema als incest toont Zidrou zich de meester van de dosering en de sfeerschepping. De plaatsvervangende schaamte druipt van de pagina's en geeft je een aanhoudend, ongemakkelijk gevoel. Jammer genoeg weet de topscenarist de spanningsboog deze keer niet tot het einde vol te houden en vonden we de stroperige afwikkeling niet echt bij de rest van het album passen.

De tekeningen zijn deze keer van Benoît Springer met wij hij eerder al Een Mooie Reis maakte. Waren we toen niet echt overtuigd van de kwaliteiten van de man, nu toont hij zich de ideale tekenaar om het verhaal in beeld te brengen. De lichtvoetigheid in sommige van zijn prenten blijkt toch altijd een grijsgrauw randje te hebben.

In het niet zo verre verleden toonden we ons steeds een grote fan van Zidrous werk. Deze keer mag de loftrompet in de koffer blijven en moet hij het met een eenvoudige piccolosolo doen... Hopelijk mag volgende keer de bastuba weer uit de kast.