Arboris pikt na exact vier jaar de draad weer op van de trilogie Kookaburra K, een spin-off van Kookaburra, en maakt met Kookaburra Universe 3 na elf jaar zelfs een doorstart van de reeks die Talent ooit begonnen. In het Frans is deze reeks inmiddels afgerond na zestien delen. Arboris heeft nog werk voor de boeg en hopelijk helpt ook deze bespreking om dat pad verder op te gaan.

In Kookaburra K kon het schip K ternauwernood ontsnappen aan een rode, destructieve golf die hele planeten en beschavingen opslorpt en vernietigt. Ook de Aarde, Dakoï en Lilith (zie Kookaburra Universe 3) ontsnappen niet aan het fenomeen. Aan boord van K zit een uiteenlopend gezelschap die de ultieme ramp misschien kan terugdraaien. Op de planeet Eyrolia maken ze een noodlanding. De eerste kennismaking met de zelfverklaarde "onbetwiste meester van Eyrolia" die de planeet als zijn eigendom claimt, verloopt niet gemoedelijk.

Een beetje comic, een beetje meer manga en een algemeen Europees gevoel, zo komen de tekeningen van Mexicaan Humberto Ramos over. Zijn hybride stijl is weliswaar vloeiend, maar we kunnen ons inbeelden dat het voor de liefhebbers van de genuine Crisse-strips wat te sterk afwijkt van het origineel. Het pompeuze verhaal heeft zijn zelfstandige kwaliteiten, al wordt er ook een en ander opgefrist over wat de Kookaburra eigenlijk is. Na al die jaren zonder nieuwe Kookaburra-strips waren we dat nogal uit het oog verloren.

Kookaburra Universe 3 ontlokte een grotere "eindelijk". In 2005 beweerden we dat deze spin-off beter beloofde te worden dan de oorpsronkelijke serie. Taman Kha, deel 2 in de reeks, was een zeer goed album met een climax van jewelste. In deze spin-offreeks verlegt de focus zich per album of tweeluik (zoals Taman Kha en Mano Kha) naar een van de hoofdpersonages uit Kookaburra. In dit geval is dat Taman Kha, de krijgster met de dreadlocks. Zij is geboren op de planeet Lilith waar vrouwen op de eerste plaats staan. Mannen worden sito presto weggevoerd naar mannetjesboerderijen waar ze voor de productie zorgen (in diverse opzichten), maar een erbarmelijk bestaan kennen. Taman heeft een tweelingbroer Mano die hetzelfde lot beschoren was. De band tussen broer en zus blijft sterk, maar dat is niet noodzakelijk positief. Wanneer Mano de kans krijgt om zich bij vijandelijke troepen te scharen die de planeet Lilith aanvallen, deelt Taman in de klappen. Dat laat ze niet zomaar gebeuren! Het komt tot een persoonlijke krachtmeting...

Jawel, we hebben ons niet vergist, ook het vervolg van het tweeluik is ten zeerste te pruimen. In de afgelopen elf jaar is er wel een monsterlijk grote stapel andere sciencefictionstrips bijgekomen en jouw smaak is intussen vast en zeker geëvolueerd, maar dan nog lijkt dit album ons geen achterstand opgelopen te hebben. De space opera van Crisse blijft gestand. Dat de volgende delen dit maar eens weten te overtreffen. En nu we toch bezig zijn: laat die achterstallige Konvooi-albums ook maar snel op ons los.