De laatste jaren vormt de bekendere scenarist Patrick Cothias (De 7 Levens van de Sperwer, Wuivende Veder) een tandem met Patrice Ordas, een voormalig muzikant (hij trad op met onder meer John Cage en Leonard Bernstein), romanschrijver, leraar, raadgever voor opeenvolgende Franse ministers van Cultuur en actief in nog wat andere kunsttakken. Hun gezamenlijke publicaties vallen steeds meer op te delen in historisch verantwoorde reeksen zoals Ambulance 13 (over de geneeskunde in de Eerste Wereldoorlog), S.O.S. Lusitania (over de ondergang van het schip) en De Rafale (over de Franse rol in de oorlog van Vietnam) enerzijds en reeksen waarin magische krachten een primordiale rol vervullen zoals in Het Oog van de Dobermanns en deze Hindenburg anderzijds. Maar ook in die reeksen zijn historische feiten verweven met fantasie of ook wel klinkklare nonsens.

We maken kennis met de Canadese Diane Hunter die in 1936 haar voormalige indiaanse gids gaat opzoeken. De indiaan beweert dat zijn nakomelingen over bijzondere gaven beschikken en vraagt haar om hen te bezoeken zodat ze kunnen samenwerken om de wereld te redden van een naderende ondergang. Een van die nazaten is zijn achterkleinzoon Peter Braun die als ontwerper werkt voor de Duitse firma die de Hindenburg, het grootste luchtschip ter wereld, moet bouwen. Voor Adolf Hitler is het een prestigeproject. Falen is geen optie en daar kijkt de SS nauwlettend op toe. Ondertussen zijn de nazi's al bezig met het exploiteren van de speciale krachten van mensen die ze oproepen, zelfs als die Joods zijn. Zij worden klaargestoomd om als een soort X-Men op te treden en tussen te komen. Diane levert een eenmansstrijd (of eerder eenvrouwsstrijd) om Peter te overtuigen Duitsland te verlaten, temeer omdat zijn leven in gevaar is en hij een homoseksueel is, ofschoon hij dat weerlegt.

Je trekt af en toe je wenkbrauwen op bij het verloop van dit eerste album van een trilogie die in het Frans al volledig is uitgegeven, maar je zal ook toegeven dat de combinatie magie en nazi's al wel eerder voor vuurwerk zorgde. Er zit hier zelfs een scène in die regelrecht uit Indiana Jones is geplukt. De nazi's zijn lekker gemeen,, er gebeurt heel erg veel en Diane ontpopt zich als taaie tante. Het Einde Nadert... is de titel van dit eerste album. Nee, het is pas begonnen.

Hoewel we niet kunen klagen over de prijs en uitvoering van dit album, moeten we dat wel doen over de onzorgvuldigheid waarmee met spelling wordt omgesprongen. "Ik wordt" stond in zowel dit album als het net zo nieuwe Kookaburra Universe 3. De vaak voorkomende fout "teveel" (terwijl het "te veel" moet zijn) komt ook overvloedig voor en dan zijn er nog typfouten als "elkaart" en "prefect" die er gewoon uitgehaald hadden moeten worden.