Beestjes. Overal waar we rondkeken zagen we beestjes. Strip2000 liet deze maand een roedel dierenstrips op ons los. En zwak als we zijn, lieten we ons weer eens gaan, en gingen met een heuse kinderboerderij naar huis. Daar trokken we onze berenpantoffels aan en nestelden we ons in onze knusse zetel.

We begonnen met een van ons stiekeme lieverdjes, Swamp Thing. Ook nu weer maakt de krokodil in zijn drie kadertjes het meest onwaarschijnlijke mee. Aliens, kutmuziek, stripnerds, collectepinguïns, wildzeikers,... enfin je weet wel wat we bedoelen. Hoe vreemder, hoe beter. Hoewel de relaxte krok de hoofdrol maar blijft opeisen, wordt hij ook in dit album volledig van de bühne gespeeld door onze favoriet Raoul. Gewapend met zijn protestborden is deze moppersmurf de echte ster van de reeks die dit album in zijn eentje optilt tot een van de betere in de reeks.

Nieuw zijn de rabbits van Sti. De Franse scenarist kwam in zijn jongste albums nogal wisselvallig uit de hoek, maar met deze konijnenreeks neemt hij zelf de pen ter hand. Het komt alleszins de grappen ten goede. Tony Rabbit is een soort Titeuf met konijnenoren. De spring-in-'t-velds zijn volop aan het puberen. In een sneltreinvaart jaagt Sti alle klassieke tienerthema's erdoor. Verliefdheid, pesten, vervelende ouders, een nieuwe baby,... Maar net als je denkt dat dit toch wel heel erg snel gaat voor een eerste deel, mag je het album opdraaien. De rugzijde behandelt quasi allemaal dezelfde gags maar dan gezien door het oogpunt van Tony's vader Ronan. Een fijne vondst die de gags extra diepgang geven. Een reeksje om te volgen.

Beestjes, dan. Net zoals bij Tamara, Noortje, Biebel,... (her)lanceert Strip2000 de reeks ergens halverwege, nu bij album 5. De vorige delen die bij Silvester verschenen, zijn ons volledig onbekend, maar we besloten het er niettemin op te wagen. De eerste strookjes deden ons aan Boes denken. Nooit een goed teken... Maar toen begon een hond te schoppen op een schildpad, een kikker depressieve vliegen te vangen en bewees een moordende goudvis dat hij de ster van Cluedo moest zijn. De rollercoaster aan goede moppen stopte niet meer, en een lachkramp was ons deel. Beestjes is zonder meer de ontdekking van de maand.

Victor & Vishnu is een specialleke. De strips van Jeroen Funke zijn grafisch absoluut ons ding niet. En dan blijven we nog beleefd. Maar op een blauwe maandag duwde iemand ons een minizigzagboekje over hun avonturen met Pinokkio in onze handen, en we ontdooiden. Dit is humor naar ons hart. Surreëel Belgisch. Magritte meets Trondheim. Ook nu weer slaan de beer (?) en de eend (?) de juiste toon aan. Een Ikea-brandkast, de avonturen van 20.000 Mijlen onder Zee, een pastiche op Pietje Bell,... Het album eindigt met een schitterend sprookje over de drie koningskinderen. Dit was weer onverwacht beregoed.

Breed glimlachend keken we terug op onze gekochte beestjesverzameling. Dat was niet slecht. Helemaal niet slecht. Het was zelfs goed. Beestachtig goed.