DJINN 5
Afrika
Ana Mirallès + Jean Dufaux • Dargaud
48 p. (SC)
|
|
| Watch out for the skin deep |
|
Ja, er komen blote borsten en fors geschapen knapen in voor. Ja, de cover verleidt zelfs een blinde. Ja, de sensuele lijnen, de juiste lichtinvallen en de zwoele inkleuring zijn zo juist. Maar toch is Djinn geen strip om het vuur te blussen van roodoorige Druuna-liefhebbers. Hier geen oppervlakkig naakt, maar wel naakte oppervlakken boordevol weerhaakjes. Een prachtig geconstrueerd sensueel drama, majestueus in beeld gebracht door de Spaanse Ana Miralles. Een avontuur, gebouwd rond een djinn, een onweerstaanbare femme fatale. You better watch out for the skin deep (The Stranglers).
Bij het begin van deze nieuwe cyclus ontmoeten we Lord Nelson, zijn vrouw en hun geliefde Jade op een cruise in Zwart Afrika. Zalig genietend, pronkt Jade met een prachtige zwarte parel in haar rechteroor. Een overblijfsel uit de schat van de machtige Turkse sultan, maar tevens het dodelijke symbool van de godin van de koortsen, Anaktu. De jungle komt tot leven, ontvoert Jade en Lord Nelson en laat Lady Nelson voor dood achter. Anaktu heerst weer.
Oorspronkelijk was Djinn gebaseerd op twee basispijlers: een parallel verhaal in het heden en in het woelige verleden van de Ottomaanse harems. Twee verhalen die enkel doorsneden werden door een wederzijds lot. Met deze nieuwe cyclus heeft topscenarist Dufaux deze fijne structuur vervangen door een toegankelijkere opbouw. Ook de harem, bron van alle fantasmes én put van tomeloos verdriet, heeft hij uitverteld achter zich gelaten. Nu spookt de djinn onder de koloniale helmen in het geannexeerde Afrika na Wereldoorlog I. Net zoals in zijn bestseller Murena koketteert Dufaux niet met zijn historische kennis, maar gebruikt hij deze enkel als achtergrond voor zijn eigen verhaal. Ook Ana Miralles vindt zich wonderwel terug in het nieuwe decor. De verstilde aquarellen van dit typische inleidende deel, baden weer heerlijk in haar zwoele licht. Alle ingrediënten zijn weer aanwezig om ook deze cyclus te laten beklijven. En voor de prentjeskijkers, ook in Zwart Afrika zijn er volop blote borsten en fors geschapen knapen. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — oktober 2005 |
