The world needs laughter. In het licht van de recentste gebeurtenissen in Brussel klinkt het banaal, maar mensen aan het lachen kunnen brengen, is een gave en van onschatbare waarde. Met zijn nieuwste album lukte het Merho om ons enkele keren luidop te laten lachen . Aan humor, een van de grote twee steunpijlers van de langlopende reeks, ontbreekt het wat ons betreft nog altijd niet.

Voor het avontuur, die andere steunpijler, kiest Merho deze keer nadrukkelijk voor Antwerpen als decor. Aanvankelijk vreesden we dat dit als een vervelende opdrachtstrip zou lezen, zoals een aantal Suske en Wiske-verhalen die zich om vooral commerciële redenen op een of andere Vlaamse of Nederlandse locatie afspelen met een mager verhaal als doekje voor het bloeden. De sinjoren zullen beslist extra plezier beleven aan Wie A Zegt, maar lezertjes van de grote parking rond Antwerpen (waarmee zij de rest van het land bedoelen) krijgen in de eerste plaats een onvervalste Kiekeboes-intrige. Firmin Van de Kasseien vreest dat iemand hem zal laten verdwijnen omdat er al drie oude bekenden van een onfrisse zaak uit het verleden verdwenen. Hij huurt een dubbelganger in die Marcel moet meenemen naar zijn bedrijf om niet te laten opvallen dat hij zelf onderduikt. Maar laat die dubbelganger nu net op mannen vallen, vooral op mannen met snorren.

Met de strip in de hand kan je alle toeristische trekpleisters in Antwerpen bezoeken. Met een gids als Nopel krijg je er nog originele uitleg bij. Het standbeeld van Rubens zullen we nooit meer op dezelfde manier kunnen bekijken, of beter: we zullen het pertinent op die ene manier willen bekijken. Eigenlijk moest Charlotte een proef afleggen als stadsgids, maar de situatie beslist daar anders over.

Merho heeft zijn medewerkers goed aan het werk gezet voor dit verhaal. Thomas Du Caju (een plichtsgetrouwe, ideale medewerker) en Jos Vanspauwen hebben prachtwerk geleverd voor de afwerkingsfase. En dat Merho de brave bladschikking van vier even hoge strookjes per pagina (een erfenis van de degelijkse dagbladvoorpublicatie) regelmatig doorbreekt, kunnen we alleen maar tejuichen. Meer van dat! Het publiek is ondertussen alert genoeg om een grotere dynamiek te waarderen.