Er was eens een moeder die haar vermoorde zoon in eer wou herstellen. Er was eens een rechter die haar daarbij wou helpen. Er was eens een naoorlogs Frankrijk, worstelend met zijn recent verleden en oorlogsmisdadigers.

Het is al zo dikwijls verteld en verfilmd. De eenzame strijd van de rechtvaardige eenling tegen de kwaadaardige wereld die, omwille van zijn principes, alles verliest. Maar weigert op te geven en uiteindelijk toch overwint. Of niet? Maar als het op ware feiten gebaseerde verhaal zo verdomd goed in beeld en taal wordt gebracht zoals hier, dan slaken we in onze leeszetel — tot verrassing van de familie — een welgemeende en uiterst diepe zucht van voldoening.

De inhoud hebben we hierboven in het ultrakort samengevat. Voor verdere details over Joanovici "Mijnheer Jo" en zijn familie, rechter Legentil en zijn familie, Lucie-Fer, smeerlappen zoals Piednoir en Boucheseiche is het aan jou om ze te lezen van Er Was Eens. Details, ja, want het grote verhaal is zo beklijvend dat we ons in sneltreinvaart door de albums gejaagd hebben. En daarna een tweede keer, boemeltreingewijs alles in ons opnemend.

Het is lang geleden dat we ons zo ingeleefd hebben in de personages. Scenarist Fabien Nury is een begenadigd verteller en tekenaar Sylvain Vallée is een vakman. De vele personages zijn uiterst menselijk en herkenbaar in beeld gebracht.

We zijn alvast niet verbaasd dat Er Was Eens in 2011 de prijs voor de beste reeks won in Angoulême en we prijzen Saga Uitgaven om de laatste albums van deze topreeks in vertaling uit te brengen.

Er was eens een ware topreeks...