Idaho, winter 1864. De Secessieoorlog loopt op zijn laatste benen. Alles zal weer peis en vree worden. Maar ergens in een vergeten dorpje aan de voet van de ondergesneeuwde Rocky Mountains is de hel nog op aarde. De eerwaarde Amos Laughton werd er ooit onthaald als een hemelse held toen hij net op tijd een verkrachting verijdelde. Die machtspositie is sindsdien alleen nog maar versterkt. Vandaag houdt deze baarlijke duivel samen met zijn reusachtige hellehond de gehersenspoelde dorpelingen volledig onder de knoet. In zijn ene hand knelt hij zijn bijbel vast, in de andere hand de diabolische verzen van Edgar A. Perry. Niemand durft Amos te weerstaan. Niemand behalve Rachel.

Scenarist Thierry Lamy kent zijn klassiekers! Laughton en Perry, twee namen, twee culthelden. Midden jaren 1950 verbaasde filmregisseur Charles Laughton de wereld met zijn The Night of The Hunter. Dit verhaal over een demonische prediker was dé film die ondermeer David Lynch, Jim Jarmusch en de Coen-broers het licht liet zien. En Perry was een schuilnaam voor horrorschrijver Edgar Allan Poe. Dit netjes afgerond drieluik Promise doet zijn voorbeelden alle eer aan. Door zijn geloofwaardige mix van fantasy, western én veel horror blijven we op het puntje van onze stoel zitten.

De Canadese tekenaar Mikaël is een absolute revelatie voor ons. Flirtend met de stijl van Thierry Robin, de jonge Cosey en Cyril Bonin is Promise grafisch enorm sterk. Zo geeft de afwisseling van lange en paginabrede kaders de strip een bevreemdende suspens die je te weinig ziet. Een klasbak.

Promise is dé referentiestrip voor iedereen die houdt van Fraternity, Billy Wild en Zilveren Maan boven Providence. Dit claustrofobische, demonische drieluik is een van de zeldzame keren dat horror wel werkt in een strip.