In de eerste Eppo van 2016 mocht Aimée de Jongh vier lievelingsstrips uit haar boekenkast plukken. Een daarvan was Als in een Droom, het laatste Robbedoes-album door Tome en Janry. Toen dat album eind jaren 1990 verscheen, maakte het nogal wat tumult. Vooral de realistische stijl, het thrillerverhaal en de zwarte bladspiegel vielen niet bij elke liefhebber van het eerste uur goed. Pas vijf jaar later verscheen er een nieuw album van Robbedoes en Kwabbernoot. Tome en Janry hadden zich op dat moment al gefocust op het succes van hun Kleine Robbe.

Wie dat een gemiste kans vond, zal zijn of haar hartje kunnen ophalen aan dit eerste deel van Reborn. Dat blijkt nogal wat elementen van Als in een Droom gerecycleerd te hebben, zoals het hoofdpersonage wiens wereld- en zelfbeeld plots helemaal op los schroeven staat wanneer hij/zij hoort dat hij/zij een kloon is of het laboratorium waarin dat gebeurde dat vernietigd wordt. In tegenstelling tot Robbedoes is Elise echter geen avonturier, maar een eenvoudig meisje dat de vreselijke ontdekking doet op de avond van haar galabal. Diezelfde avond wordt ze opgemerkt door een lid van een religieuze sekte die het op haar gemunt heeft omdat ze vinden dat ze het product is van menselijke hoogmoed. Ze kan schuilen bij haar vriendje Vincent, maar ook daar blijkt ze niet lang veilig. Tijdens de klopjacht komt ze terecht tussen een protestmars tegen haar bestaan.

Met Reborn debuteert Aimée de Jongh in het sciencefictiongenre nadat ze eerder al succesvol bleek als maker van gagstrips (Snippers) en graphic novels (De Terugkeer van de Wespendief). Luie recensenten zouden de tekenstijl kunnen omschrijven als De Terugkeer van de Wespendief in kleur. Wij vonden het interessant dat het verhaal zich op amper twee dagen afspeelt, waarbij de veilige thuiswereld in een zacht lichtpaars wordt gedompeld terwijl de harde, vaak nachtelijke buitenwereld in kil lichtblauw is gestoken.

Het verhaal van Elise is dan wel duidelijk beïnvloed door Als in een Droom, toch slaagt de ondertussen ervaren de Jongh er in meer dan een doorslagje van het origineel te maken, vooral door te concentreren op de emoties van haar hoofdpersonages. Ook de verrassende ontknoping (wij moesten onwillekeurig aan Tegen de Sterren op van De Kiekeboes denken) kon ons bekoren, hoewel de deur naar volgende delen op een wel heel kleine kier staat. Hopen maar dat die er wel komen, al was het maar om nog eens zo'n prachtig geschilderde cover in de winkelrekken te zien staan.