Het viel te denken dat Daedalus na het instantsucces van Elfen ook het Franse derivaat Dwergen zou vertalen, een reeks met eenzelfde concept: wisselende auters voor afgeronde verhalen over fantasyvolkeren. Vergelijk de kaart op de schutbladen van Dwergen eens met Elfen, het gaat inderdaad om dezelfde wereld.

Pierre-Denis Goux (die de nog niet-vertaalde Merlijn-prequelcyclus Merlin le Prophète tekende) en Nicolas Jarry (Elfen, De Lemen Troon, De Koningssmeden, Godenschemering,...) geven de aftrap met Redwin van de Smidse, een heel sterk eerste deel dat de nieuwe reeks op geen overtuigender manier kon openen. We volgen de dwerg Redwin wiens vader, een smid, zich niet langer wilde inzetten om zijn volk van wapens te voorzien. Niet alleen zijn vader, maar ook Redwin krijgt het daardoor te verduren. Tegen de wil van zijn vader in opent Redwin een eigen smidse om wapens te kunnen smeden. Zijn strijdlustige oom komt hem helpen, ook om hem op te leiden om zich te meten tijdens duels om de heer van de runen te worden en zelfs meer: krijgsheer van de koning. Daardoor zal hij respect kunnen afdwingen en diegenen vernederen die hem omwille van zijn afkomst gekleineerd hebben. De haat voor zijn vader neemt ondertussen toe, zijn bloeddorstigheid ook. Met een naderende oorlog tegen magiërs is dat een troef, maar er vreet enorm veel aan hem.

De grote dosis introspectie en een bijzondere aandacht voor de vader-zoonrelatie tillen dit album boven het doorsnee fantasyverhaal. Dit is niet zomaar een verhaaltje over imaginaire personages. Voor een afgerond verhaal in één enkel album beslaat het een verbazend uitgebreid spectrum. We zouden zelfs durven zeggen dat de dwergen de elfen niet in hoogte overklassen, maar op dit moment wel in kwaliteit.

De reeks Elfen nu als de mindere beschouwen is dan weer een brug te ver. Acht albums ver heeft de reeks zelfs op investeringsgebied zijn waarde bewezen. De gelimiteerde hardcoveralbums vinden snel hun weg naar geïnteresseerden. In deel 8, De Laatste Schaduw, volgen we de elf Fall, een eenzaat en paria, die met zijn witte draak een eenmansgevecht, euh, eenelfsgevecht voert tegen de mensen die in zijn ogen alles verwoesten. Hij neemt het op voor de zeldzaam geworden griffioenen die door mensen, dwergen en orks opgejaagd worden als trofee. Hij gaat daarbij driest te werk om de jagers te straffen. Als witte elf is hij ook een zeldzaamheid geworden waardoor hij nu zelf opgejaagd wild wordt.

De Laatste Schaduw is opnieuw een goed getekend en boeiend verteld verhaal. Alweer een sterkhouder van Daedalus.