Prestige lijkt de jongste tijd op het heruitgeefpad met de integrales van het voorheen bij Oberon verschenen De Partizanen als grootste voorbeeld... nu ja, ook als enige voorbeeld. Het Grote Bedrog gaf Prestige in 2001 al eens uit in zwart-wit en op een kleiner formaat. Deze heruitgave is een mooie hardcoveruitvoering geworden met een adequate inkleuring. Niet dat de geraffineerde penseellijnen van de Argentijnse tekenaar Domingo R. Mandrafina (van wie enkel Dragger werd vertaald door Arboris) met veel zin voor zwart-witcontrasten een inkleuring behoeven, maar als je als uitgever geen interesse bij potentiële lezers wil neutraliseren, dan opteer je best voor een kleurtje.

Carlos Trillo is ook een Argentijn, in feite wàs want hij overleed in 2011. Hij schreef verhalen voor Horacio Altuna, Jordi Bernet, Eduardo Risso, Alberto en Enrique Breccia, Juan Bobillo, Carlos Meglia van wie er toch heel wat vertaald raakte. In het theatraal opgevatte Het Grote Bedrog maakt hij nadrukkelijk gebruik van de vierde wand, een gebruik in de theaterwereld waarbij het publiek rechtstreeks wordt aangesproken door de personages op het toneel. Ook in de strip- en filmwereld is het fenomeen gekend. Ga maar eens kijken naar de nieuwste film van de Coen-broers Hail, Caesar!

Trillo voert een aantal personages op wiens pad elkaar vroeg of laat kruist in een fictief en door en door corrupte, Zuid-Amerikaanse republiek met een vadsige gouverneur aan het hoofd. Die hoogste gouverneur heeft besloten om de hulp in te roepen van een schrijver (de man die jou regelmatig zal aanspreken) om te voorkomen dat het volk te vaak de liefde bedrijft. Dan krijgen ze toch maar te veel kinderen die zich in het woud aansluiten bij de guerrilla's. Het volk moet zich minder voortplanten en daarom komt de schrijver op het idee om een ongeschonden vrouw te bedenken, een myhtische maagd die mirakels kan verrichten. Als iedere vrouw dit ideaal probeert na te streven en maagdelijkheid als een kostbaar goed beschouwen, zullen er bijgevolg minder kinderen geboren worden. De vrouw die voor de maagd moet doorgaan, is snel gekozen: het beeldschone nichtje van de gouverneur met wie hij een incestueuze seksrelatie onderhoudt. Na een jarenlange mythevorming via ontzettend populaire radiohoorspelen komt de zogezegde maagd een beroep doen op de gedegradeerde ex-agent Donaldo Reynoso die wel eens aan de fles zit. Bij een van haar avontuurtjes nam iemand foto's. Het onderzoek dat Donaldo voert, brengt hem in bordelen, bij een geïmmigreerde Duitse nazi en recht tegenover Iguana, een van de vreemdste huurmoordenaars die je al in stripland bent tegengekomen. Hij heeft een gespleten tong, een licht geschubde huid, zelfs een staartje en regelrechte reptieleigenschappen. Maar hij is wel een mens, weliswaar niet iemand die je tegen het lijf wil lopen, al zeker niet als vrouw want verkrachten en martelen is zijn manier om informatie los te krijgen. Dat hij dolverliefd op de maagd wordt, maakt het er allemaal niet makkelijker op. Het Grote Bedrog is dan ook één groot web van listen en leugens. Trillo bouwt het zodanig op dat hij je eerst aan een tafeltje laat zitten, de stoel vanonder je kont haalt en je alsnog opvangt. Verwarring met een geruste afloop.

Het Grote Bedrog is geen spek voor ieders bek. Wie zich eens wil laten verrassen en sowieso al warm loopt voor sfeervolle detectivethrillers met een hoek af, zal zich aan de strip geen buil vallen. De tekeningen zijn subliem. De vertelling is interessant. De personages zinderen nog even na, in het geval van Iguana zelfs iets langer. Dat hadden de auteurs ook door want een jaar na de oorspronkelijke versie van Het Grote Bedrog verscheen er nog een tweede deel waarin hij de hoofdrol wegkaapt. Het reptiel viel niet uit te roeien. Hopelijk raakt dit ook nog vertaald.