Commissaris Juve had Fantomas vast. De meesterdief met de duizend gezichten zat eindelijk in de cel. Hij was ter dood veroordeeld. Het was afgelopen. Eindelijk kon de Parijse politie dit hoofdstuk afsluiten. Maar toen werd er een ander in zijn plaats onthoofd. Fantomas was nog maar eens ontsnapt. En erger, hierna ontbond hij pas echt zijn duivels. Zo stak hij de loodsen van Bercy in brand en vermoordde iedereen die op zijn proces zou getuigen. Maar het ergste is dat hij erin geslaagd is om met de staatskas vandoor te gaan. Al het goud van Frankrijk heeft hij gestolen. Frankrijk is hiermee virtueel failliet. Hoelang zal de regering dit nog kunnen stilhouden?

Met spijt klappen we het drieluik De Toorn van Fantomas dicht. Het was een vreemde strip. In de eerste twee delen botste het harde, rechttoe rechtaan verhaal met de warme, pastelkleurige tekeningen van de Canadese Julie Rocheleau. Dit vreemde geheel intrigeerde ons enorm en bracht de strip op een hoger niveau. Een klassieker, totaal anders verteld en gebracht. Dit was een topper.

Deel drie is anders. Het verhaal schakelt in een hogere versnelling, vlamt en botst erop los. Nieuwe personages worden botweg op ons losgelaten. Als schapen voor de leeuwen, en omgekeerd. Het is even het kopje erbij houden, en we moesten zelfs stukken herlezen. Maar het meest zijn we verrast door de tekeningen. De illustratrice blijft haar unieke stijl aanhouden. Ze dompelt de potloodschetsen onder in kleurpotlood of waterverf, het geheel werkt ze bij met Photoshop. Heel apart, maar prachtig. Maar in dit slotdeel dumpt de Canadese haar brave kleurtjes. De bloedserieuze toon bepaalt mee de inkleuring. Rocheleau beperkt haar kleurenpalet tot enkele doffe kleuren. Bruin, oker, rood, paars en zwart voeren de boventoon. Ook de tekstballonnen krijgen ervan. Als Fantomas spreekt, is de tekstballon zwart. We zagen het al bij Brecht Evens en bij Maarten Vande Wieles ABBA Zoekt Frida, maar hier gaan we nog een stapje verder. Kleur is een essentieel onderdeel van het gesprek geworden. Het resultaat is een oorlog op papier. Somber, hard maar wel boordevol prenten die zo een wedstrijd van het mooiste stripplaatje zouden kunnen winnen.

De Toorn van Fantomas is een pluim op de uitgeefhoed van Blloan. Niet evident, maar absoluut de moeite waard.