De Amerikaanse Burgeroorlog was een vier jaar durend conflict van 1861 tot 1865 in de VS tussen de Noordelijke Staten (de Unie) en de Zuidelijke Staten (de Confederatie). Het gaat hier te ver om de oorzaken uitgebreid te bespreken, maar de afschaffing van de slavernij speelde een belangrijke rol. Niet alleen in de Amerikaanse geschiedenis is deze periode van groot belang maar ook in de film- en stripwereld neemt het een prominente plaats in. Westernstrips als Blueberry en De Blauwbloezen spelen zich hier (deels) in af. Het probleem van de slavernij speelde nog veel langer en pas in 1954 werd zij officieel verboden. Met name de zuidelijke Amerikaanse staten als Texas en Mississippi waren beruchte staten waar segregatiewetten golden. Het verhaal van Old Pa Anderson speelt zich af in deze laatstgenoemde staat.

Old Pa Anderson is een oude neger, een "nikker" in de ogen van de blanken. Zijn kleindochter verdween acht jaar geleden en wanneer zijn vrouw van verdriet overlijdt, besluit hij dat het tijd is voor het uur der wrake. Al snel komt de voormalige zwarte slaaf erachter dat de moordenaars blank zijn en nooit hun verdiende straf zullen krijgen. Daarom neemt hij het recht in eigen hand.

Bovenstaande klinkt als een verstripping van een film waar Clint Eastwood (Unforgiven, Gran Torino) een rol in had kunnen spelen. Yves H. houdt het tempo hoog en vertelt het rechttoe rechtaan. Ook het nawoord, met schokkende getuigenissen van zwarten, is een welkome aanvulling op het verhaal.

Kersvers Grand Prix-winnaar van Angoulême Hermann werkt ook dit keer weer samen met zijn schrijvende zoon Yves H. Wat ons betreft, is dit misschien wel hun beste samenwerking tot op heden. De Grand Prix had Hermann op basis van zijn kwaliteiten al veel eerder mogen winnen, maar de laatste jaren waren niet al zijn producties even hoogwaardig. Vooral de laatste Jeremiah-albums vielen tegen. Zijn jaarlijkse one-shots waren over het algemeen goed tot voldoende. Met Old Pa Anderson bewijst hij daarentegen nog steeds een van de betere tekenaars te zijn. De sfeer past perfect bij het verhaal, de gezichtsuitdrukkingen zijn treffend en de tekeningen zijn geslaagd.

Hoewel het jaar amper een maand is gevorderd, zou Old Pa Anderson wel eens kunnen opduiken in ons eindejaarsoverzicht van de beste albums van 2016.