HET NARRENSCHIP 1-2
1: Gekwater - 2. Regenmaand 627


Turf • Daedalus
48 p. (HC & SC)
Feniks

Turf is een fantast. Een moderne sprookjesverteller. En daar pakt hij graag mee uit. Na slechts enkele pagina's word je in een wereld gezogen waarvan je voorheen niet eens wist dat hij bestond. In het koninkrijk Gekwater, in de nevelmaand van het jaar 627 (gevolgd door de regenmaand die exact één dag duurt), dat hij voor zijn en ons plezier schiep, worden allerlei anomaliteiten vastgesteld: omkoping, rare geluiden, onbekende monsters,... De hele ministerraad komt bij de kleine, gekke koning Clément de Zeventiende van Maddoxs eisen om orde op zaken te stellen. Maar hij wordt aan de kant gezet door de persoon die hij als een vriend bechouwde, de Grootcoördinator (ook wel Groot-Coördinator gespeld), die naar eigen zeggen geschapen is voor het complot. Bij het installeren van de nieuwe macht verdwijnt de heerschappij van de strepen om plaats te maken voor bollen. Soldaat Baltimore denkt er het zijne van. Met zijn sergeant, die plichtsgetrouw het nieuwe uniform met rode bollen aantrekt, onderzoekt hij een illegale handel in kolokwinten, een soort reuzemeloenen. Behalve de machinaties rond het grijpen van de macht en het onderzoek van de soldaten loopt er ook nog een derde intrige waarbij Cléments dochter Chlorenthe, die volgens haar moeder eens aan trouwen moet denken, met haar nar Arthur het rijk ontvlucht. In die andere wereld kunnen vogels wel vliegen in plaats van dood uit de lucht te storten als ze worden vrijgelaten. Klopt er dan toch iets niet aan de voorspellingen waar de Grootcoördinator en de geheime orde waartoe hij behoort hun waarheid uit halen?

De grote winnaar van dit alles heet verbeelding. Fantasy, jawel. En hoe! Helaas bleef Het Narrenschip in vertaling steken bij drie delen terwijl Turf (zijn ware naam is een goed bewaard geheim) zijn wereldje tot 2011 bleef uitbreiden met uiteindelijk zeven delen op de teller. Er bestond een vraag naar het laten herrijzen van de serie uit het faillissement van Talent. Maar geen enkele uitgever waagde zich aan het risico. Tot nu dus, met applaus op de voorste banken. Moge de reputatie van Daedalus ervoor zorgen dat Het Narrenschip als een feniks zo hoog kan vliegen zodat we deze keer wel tot het einde, tot het album Terminus, kunnen doorlezen. We vinden het alleen jammer dat het oorspronkelijke Mallewaatren nu ineens Gekwater heet. Het origineel vonden we toch leuker bekken.

> DAVID STEENHUYSE — december 2015