Ogen waar je in verdrinkt. Ogen waar een zeehondenpuppy op jaloers is. Ogen die we sinds Julie uit Samber niet meer gezien hebben. Verdomme, wat een ogen. Wat een blik. We zijn verkocht. We zijn week. Helemaal tureluurs. Flabbergasted. De boerenmeid Sardine is immers gezegend met een ongelofelijke schoonheid. Wie haar ziet... wie haar nog maar even aankijkt, vergeet alles en verliest zijn pedalen. Sardine weet dat ze beeldschoon is. Ze geniet ervan. Ze manipuleert iedereen en laat hen naar haar pijpen dansen. Haar schoonheid zit heus niet van binnen. Maar dan ontdekt ze dat zelfs de mooiste medaille haar keerzijde heeft. Ze wordt ontvoerd, opgesloten en verkracht door een jaloerse kasteelheer. Och, kon ze maar de betovering omkeren! Betovering? Inderdaad! Sardine is een lelijk eendje dat dankzij een fee begiftigd werd met een onweerstaanbare schoonheid. Ze is nog steeds aartslelijk, maar iedereen is letterlijk verblind door haar schoonheid. Een magnifieke gift of een giftig geschenk?

Beeldschoon is een vlijmscherp sprookje zoals we ze echt, echt graag lezen. Drama, geweld en gelukkig weinig moraal. Scenarist Hubert Bolard die we nog kennen van De Alchimist (bij uitgeverij Toog) levert hier een prachtig afgerond verhaal. Sterren van dit sprookje zijn het tekenaarskoppel Marie Pommepuy en Sébastien Cosset, die onder het gezamenlijk pseudoniem Kerascoët naar buiten treden. Op de fenomenale covers na, gaan ze binnenin volop voor een oerklassieke pagina-indeling met veel kleine prentjes. De tekeningen zijn simpel en ontdaan van elk bombast. Ook de inkleuring wordt sober gehouden. Het is precies een oude Lucky Luke of een wat volwassener Stoppeltje. Vreemd. Maar ondanks dit simplisme worden we helemaal meegesleept in dit sprookje. Die ogen... doen het hem helemaal.

Een enorm dikke pluim voor Uitgeverij HUM! dat ze uit een schijnbaar leeggeviste Franse stripvijver nog zo'n mooie vis aan de haak hebben geslagen. Dit drieluik werd terecht vertaald, en is een van de ontdekkingen van dit jaar.