HET PROTOCOL VAN DE MOORDENAAR 1
De Moordenaar met het Touw
Denis Falque + Didier Convard • Glénat (Speurwerk)
56 p. (HC)
|
|
| Functioneel |
|
In het zog van de succesvolle CSI-reeksen en de vele spin-offs op tv laten ook stripauteurs het niet na om inspiratie voor verhalen of hele reeksen te vinden. Didier Convard gooit zich met Het Protocol van de Moordenaar even op een project dat eens niet eeuwenoude geheimen, occultisme, mystiek en vrijmetselarij als (verborgen) thema's heeft. Hij houdt het op een misdaad en hoe de dader kan gevonden worden. Dat een politie-inspecteur en een bevriende burgemeester en parlementslid annex ministerkandidaat betrokken partij zijn, maakt het er niet makkelijker op.
Er wordt een vrouw vermoord waarvan de aanpak dezelfde is als van een seriemoordenaar die de stad en het politieapparaat in de ban houdt. Toch zijn er afwijkingen die niet stroken met het protocol ofte de vaste rituelen van de seriemoordenaar. Aan het team van Kelian om de waarheid te achterhalen. Alleen heeft Kelian nog een andere agenda waar achtergehouden bewijzen de doorslag zouden moeten geven.
Het Protocol van de Moordenaar is een klassiek verteld politietweeluik in ene moderne setting met een zicht op de interne keuken van de Franse recherche. Denis Falque is niet de tekenaar aan wie we het eerst denken als we een lijst willen opsommen met onberispelijke realistische tekenaars. Hij zou zelfs niet op het eerste blad voorkomen. Laten we het maar houden op functioneel tekenwerk die de vertelling niet in het gedrang brengt.
Na het eerste tweeluik komen er nog twee andere tweeluiken over sektes en de psychiatrie. Maar eerst zal er voorrang worden gegeven aan een nieuwe cyclus van De Geheime Driehoek in vier delen. Deze keer herbeleven we het verhaal vanuit het standpunt van de slechteriken die De Geheime Driehoek, waarvan net een kloeke Franse integrale verscheen, rijk was. Denis Falque is ook van de partij. Daarnaast zullen André Juillard en Patrick Jusseaume (Tramp) elk hun verhaallijnen tekenen in de diverse tijdperken. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — november 2007 |
