Pfjoew! We moesten toch even slikken toen we het tweede deel van A Song Called city op de stapel "gelezen" legden. Ook al is het basisgegeven vrij simpel gehouden, Rik Willemen (voor deel 1 nog bijgestaan door scenarist Bram Michielsen) maakt het zichzelf en zijn lezers niet altijd even gemakkelijk.

Het verhaal? Een geheime sekte houdt zich onledig met het ontvoeren en molesteren van knappe jongedames en steeds is de punky Muriel op de een of andere manier betrokken partij. Ze zoekt dan ook steun bij de sjamaan Jonathan die zichzelf tot magisch beschermer (de functie van nachtburgemeester was al ingenomen door Vitalski) van de stad Antwerpen gebombardeerd heeft.

We hebben al heel wat strips gelezen rond sektes, esoterie en de bijhorende blabla, maar door dit mystieke verhaal in het hier en nu te situeren, geeft Willemen aan het gegeven een iets originelere draai. Toch bekruipt ons het gevoel dat er wat aan de flow van de vertelling schort, ook al kunnen we niet precies duiden wat er precies aan de hand is. Misschien zit de wat artificiële voorpublicatie in blogvorm daar voor iets tussen?

Willemen kent de stripcanon door en door en af en toe zien we wel eens wat invloeden van buitenaf binnensijpelen. De historische flashback op de pagina's 22-24 van deel 2 bijvoorbeeld zagen we al eerder op een gelijkaardige manier uitgewerkt in Arthur - Een Keltisch Epos van Jérôme Lereculey.

Voorlopig krijgen we nog meer vragen dan antwoorden, maar toch zijn we om de een of andere onverklaarbare reden gebiologeerd door het wispelturige universum dat Willemen gecreëerd heeft. We houden van zijn voorstelling van "het stad" en we zijn op een punt aangekomen dat we echt wel willen weten hoe het verhaal afloopt. Op zijn blog blijft het echter akelig stil.