In dit derde en laatste deel van de trilogie voert Witte Klauw haar definitieve strijd. Zeggen dat delen 1 en 2 slechts opwarmertjes waren, is de waarheid geweld aandoen. Serge Le Tendre had deze albums immers nodig om de wereld waar Witte Klauw en haar acolieten in rondzwerven uit te tekenen.

Nadat in deel 2 de Prins van het Apenvolk bevrijd werd, Taho afrekent met de moordenaar van zijn ouders en luitenant Bliksem te horen krijgt dat hij een geadopteerde boerenzoon is, kan deel 3 zich volop toespitsen op de eindstrijd van de coalitie van vrouwe Shatira tegen Suo-de-Rode en het gevecht van Witte Klauw om de eer van haar vader te redden.

In deze aflevering krijgen we afwisselend het verhaal van de gruwelijke veldslag en heel wat flashbacks naar de jeugd van Milu (de echte naam van Witte Klauw) die noodzakelijke info geven over haar totemdier (Vonk de feniks), haar relatie met haar oudere broer Hainos en de oorzaak van de schending van de familie-eer. En dan breekt het moment aan dat Witte Klauw Suo-de-Rode in een kamikazeonderneming wil doden en met haar verleden geconfronteerd wordt.

Als we het scenario van Witte Klauw vergelijken met bijvoorbeeld Op Zoek naar de Tijdvogel, het meesterwerk van Le Tendre, blijven we toch op onze honger zitten. Zo is, omwille van de creatie van een nieuwe wereld met vier volkeren, de toevloed aan gebeurtenissen en de veelheid aan personages met elk hun eigen verhaal een trage opbouw uitgesloten. Dit heeft tot gevolg dat je als lezer onvoldoende wordt meegesleept in en betrokken met het verhaal. Daarnaast is er weinig originaliteit terug te vinden. Draken(eieren), een meedogenloze tiran, gecompliceerde familieverhoudingen, setting in het oude China of Japan (whatever), de leermeester, martial arts, totemdieren, enzovoort... Het is allemaal al veelvuldig (en dikwijls beter) aan bod gekomen.

De tekeningen van Olivier TaDuc daarentegen zijn oké. Net zoals het scenario getuigt het van vakmanschap, maar het laat evenmin een grote indruk na. Zijn we nu te kritisch voor deze reeks? Wel, het is goed gemaakt, maar als de lotgevallen van de helden en heldinnen onze kouwe kleren niet raken, dan kunnen we niet 100% tevreden zijn.