Vorig jaar maakte Robbert Damen indruk met het eerste deel van de fantastische detectivethriller Guardian waarin drie moordonderzoeken van de mysterieuze jonge vrouw Guardian stonden opgenomen. Voor het tweede album kon Damen zijn verhalen wat meer uitwerken want hij houdt het bij twee iets langere verhalen.

In Gillian komt de speurneus onder de zeespiegel terecht in een besloten gemeenschap met selkies (zeemeermensen) bij wie een conflict heerst. De aanstoker blijkt een oude bekende uit Gillians jeugd te zijn, iemand die eigenlijk dood en verdronken was. Deze pure fantasy wisselt Damen in Edward af met wraaklustige zombies van zeer hoge komaf. De auteur knoopt een interessant, volstrekt fictief gegeven aan de Britse koninklijke geschiedenis wat Guardian in contact brengt met niemand minder dan koningin Victoria. Ondertussen blijft de band tussen Guardian en de hoofdinspecteur (die niet weet dat hij haar vader is) voeding geven aan een rode draad waar Damen nog niet over is uitverteld. Nog làng niet hopen we.

De formule van kortere verhalen per album kunnen we wel vatten. Ze bieden een grotere variatie in toon, setting en vertelling. Een nadeel is dat de scenario's vooreerst mikken op entertainment, spektakel, mysterie en spanning wat doet inboeten aan diepgang en concrete karakterontwikkeling. Emotionaliteit wordt dan sneller opgedrongen met bijvoorbeeld overdreven waterlanders. We verwachten niet anders dan dat er in de volgende verhalen nog meer evenwicht komt. We weten zeker dat Damen ook een doel voor ogen heeft dat ons momenteel nog wat ontgaat, maar dat hij nog verder zal uitdiepen. Wij geven hem alvast die kans om dat op ons over te brengen.