Behalve auteur van autobiografische strips, waarin hij gedetailleerd ingaat op zijn relaties (inclusief zijn ontmaagding) en andere privézaken, en diverse komische strips is de in Michigan geboren Jeffrey Brown een fan van de Star Wars-films. Dat is van cover tot backcover af te leiden uit de twee Star Wars-boekjes die we zopas achter de kiezen hebben.

Zijn humoristische natuur en zijn kennis van het Star Wars-universum leidde naar zeven cartoonboekjes die tot het zogenoemde Star Wars Expanded Universe horen en sinds de overname van Disney door het leven gaat als Star Wars Legends. Dat universum beslaat officiële Star Wars-titels buiten de langspeelfilms en (geanimeerde) tv-series die niet door Lucasfilm zijn geproduceerd, dingen zoals boeken, comics, games en speelgoed. Brown produceerde vier boekjes met Darth Vader als strenge, vermanende en berispende, maar ook liefhebbende en soms trotse vader van het ukkie Luke Skywalker en zijn koppige dochter Leia die we zowel als klein, lieflijk meisje en als — oei oei — rebellerende tienerdochter zien. Browns drie andere boekjes, onder de titel Jedi Academy, mixen dagboekteksten en illustraties in de stijl van Het Leven van een Loser. Dark Dragon Books vertaalde inmiddels de eerste twee van de vier Vader™-titels die in 2013 en 2014 een Eisner Award wonnen voor beste komische publicatie.

Die awards heeft hij niet gestolen want de cartoons zijn ten zeerste te genieten. De situaties, nevenpersonages, decors en de bekende elementen die van Star Wars een reusachtig feneomeen maakten, vormen een feest van herkenning en worden door Brown in een nieuwe context gebruikt. Een milde vorm van kritiek, bijvoorbeeld op het flauwe personage Jar Jar Binks of de makke Ewoks, schuwt hij niet.

Als rabiate fan van de films trek je je beter niets aan van de chronologie van de sciencefictionsaga want daar neemt Brown een aardig loopje mee. Hij situeert Vader & Zoon en Vaders Kleine Prines respectievelijk in aflevering drie-en-een-half en drie-en-drie-kwart. Kinderen die minder vertrouwd zijn met de films kunnen zich misschien amuseren met de typische vader-zoon- en vader-dochterprobleempjes, maar dan gaan toch heel wat grappen aan hen verloren.

Je moet het Darth Vader nageven, het is geen makkie om Luke en Leia op te voeden terwijl er Death Stars moeten gebouwd worden of terwijl er meetings met de keizer of vergaderingen met zijn militaire raad doorgaan waarbij zijn kroost ondertussen een beroep doet op zijn vaderlijke verplichtingen. De belangrijkste conclusie bij het dichtklappen van de mooi uitgevoerde hardcoverboekjes is dat Darth Vader de kwaadste nog niet is.