Nadat de verliefde Reus van Middernacht achteloos hun huisje had platgetrapt, zijn Hilda en haar moeder in het derde album, Hilda en de Vogelparade, noodgedwongen moeten verhuizen naar de grote stad. Het meisje mist het platteland en de vreemde wezens die deel uitmaakten van haar dagelijks bestaan en lijkt maar moeilijk haar draai te kunnen vinden in haar nieuwe omgeving. Tot ze een vreemde vogel weet te redden uit de klauwen van haar nogal sadistische klasgenootjes...

In het vierde deel, Hilda en de Zwarte Hond, dompelt Luke Pearson ons onder in de wereld van huisgeesten en spookhonden. Hilda slaagt er maar niet in om haar eerste badge te halen bij de Spreeuwenscouts omdat ze constant wordt afgeleid door huisgeest Tontu die als rode draad door het verhaal dendert. Steeds weer doet haar blank eerstecommuniezieltje haar de das om, maar dat zorgt er natuurlijk voor dat we dit meisje nog schattiger vinden. De auteur grasduint weer gretig in zijn Big Book of European Traditions en confronteert ons maar al te graag met zijn eigen interpretatie van vreemde creaturen die eigenlijk tot ons collectief geheugen behoren.

Pearson is redelijk uniek in het stripwereldje. Hij is een uitermate inventief verhalenverteller die zich niet laat leiden door een vast afgelijnd aantal pagina's. De lengte van zijn stripboeken schommelt dan ook tussen de 24 en de 64 bladzijden. Een uitgekiende bladschikking, de quasi nonchalant neergezette tekeningen en de fijne verhaallijnen zijn steeds weer van topkwaliteit. Ook al draait het in eerste instantie om een boek voor de jongere lezers onder ons, de auteur draait er niet voor terug om een aantal existentiële en pedagogische vragen in zijn verhalen naar binnen te smokkelen. Zo mijmer je ook als grote mens even weg om te kijken hoe je zelf in een bepaalde situatie zou reageren.

"Weet je wie de grootste mensen zijn?" vroeg ons nichtje van vier onlangs. "Reuzen!" grinnikte ze, zonder ons maar één seconde bedenktijd te geven. Als ze over twee jaar leert lezen, krijgt ze van ons de avonturen van Hilda. Alle vier!