SNEEUW 13
De Muur
Christian Gine + Didier Convard • Glénat
48 p. (SC)
|
|
| The next generation |
|
Na het twaalfde deel, Een Banale Holocaust, leek de postapocalyptische stripreeks Sneeuw in 2003 definitief afgelopen. Het verhaal had een waardig slot gekregen en de auteurs konden zich richten op andere projecten. Toch bleek het nog te kriebelen bij Christian Gine en Didier Convard want zopas rolde De Muur van de persen. Dit nieuwe deel belooft bovendien geen eenmalige epiloog te worden, maar start een verhaal op dat even groots kan worden als de twaalf eerste episodes. Sneeuws zoon Baptist is ondertussen een jonge man geworden en is vicepresident van Europa. Nog steeds gaat het nieuwe Europa gebukt onder zware koude en beukt de Buitenwereld steeds agressiever op de Muur die als grens fungeert. Blijkbaar bevinden er zich zelfs verraders onder de Europeanen, die een complot gesmeed hebben met de Buitenwereld. De vraag blijft vooral: waar bevindt Sneeuw zich in dit alles?
Convard heeft van zijn verhaal een complex gecomponeerd geheel gemaakt, met de ganse politieke achtergrond er doorheen geweven. Jammer genoeg heeft hij zich niet kunnen beheersen en gaat het album dan ook gebukt onder zware tekstblokken die elke dynamiek uit de gebeurtenissen halen. In de vorige albums zat die verhouding tussen tekst en beeld veel beter afgesteld. Wellicht voelde Convard de noodzaak om in dit eerste deel extra verklarend uit de hoek te komen, om zo de nieuwe status quo te verduidelijken.
De tekeningen kunnen we klasseren onder het kopje 'functioneel', maar dat is absoluut geen verrassing. Vooral de inkleuringen van Rita verrassen door hun kilheid. Sneeuw 13 is dus vooralsnog geen glorieuze comeback voor deze klassieke sf-strip. Gezien het verleden blijven we echter positief en beschouwen het dan ook als een voorbode van nieuwe glorie. |
|
| > MARC BASTIJNS — november 2007 |
