In onze herinnering was het zowat dertig jaar geleden dat de vorige Sam verscheen. Het moet voor Jan Bosschaert en Marc Legendre, de 'uitvinders' van Sam, ongetwijfeld nog langer hebben geleken: horden wanhopige fans die bij elke gelegenheid naar een vervolg vragen, jonge Vlaamse striptalenten die hun dochter naar de knapste garagiste van Vlaanderen noemen, tv-programma's die ons allemaal oproepen de albums te lezen,... Naar het schijnt is er zelfs een Zuid-Amerikaanse dans naar hun creatie genoemd! Hoog tijd dus voor Legendre en Bosschaert om respectievelijk hun pen en potlood te laten oprapen door een bereidwillige bejaardenhelpster en zich bevend terug aan het werk te zetten.

In werkelijkheid is Sam slechts een kleine tien jaar van het striptoneel verdwenen en zijn Legendre en Bosschaert nog lang niet op pensioengerechtigde leeftijd. Dat bewijzen ze ook in dit nieuwe album, dat — laten we daar eerlijk in zijn — scoort als een ex-toptennisser bij zijn eerste comebackwedstrijd.

Het talent, het métier kan je niet wegsteken en de trucjes leer je nooit af. Legendre vertelt een verhaal waarin hij op elk moment duidelijk weet waar hij naartoe wil. De spitsvondige droomsequenties van Sam onderbreken nog steeds het verhaal, zonder echt storend te zijn en vooral de scifi-onderbreking is erg leuk. Bosschaert kan nog steeds geweldig tekenen, frist zijn werk op met leuke knipogen (zelfs de tweede herlezing van het album was nog een ontdekkingstocht) en produceert opnieuw een paar pareltjes (de cover, enkele close-ups van Sam, de modderscène).

De voormalige nummer één van de wereldranglijst heeft zich zelfs al uitstekend aangepast aan de andere speelstijl van de jonge generatie. De dialogen en spitse reacties klinken erg eigentijds, het album heeft — vooral om sponsor Quikky te plezieren — een rotvaart en dat spiegelt zich ook prima af in de tekeningen.

Maar een gebrek aan matchritme speelt deze oudere atleet nog wat parten. Het rallyonderwerp creëert op zich al een idee van snelheid en door daar bovenop nog extra het gaspedaal in te drukken, gaat de indruk soms wat (al dan niet valselijk) naar haastwerk neigen. Soms is het ook alsof Legendre en Bosschaert na al die jaren zelf niet goed meer weten hoe jong Sam nu eigenlijk is. Het leek ons in het verleden nooit te storen dat een adolescente dergelijke avonturen beleefde, maar doorheen dit album lijkt (de idee van) haar leeftijd net iets te sterk te fluctueren. Het extra schepje met het te jonge poppemieke dat Sam kwam promoten op de Boekenbeurs, heeft onze waarneming natuurlijk mee gekruid.

Conclusie: hoewel de oude vos zijn streken niet heeft verleerd en met enkele mooie lobs en dropshots de harten van het publiek steelt, krijgt hij hier dus toch in twee sets het deksel op de neus. Niet getreurd echter, geef deze jongen twee matchen meer en hij mept terug als vanouds de jonge wolven van de baan. Bestel alvast jouw tickets voor de volgende match.