Na deel 4, De Poort naar Oost, is De Schacht naar Noord het tweede album in het windstrekenvierluik waarvan we nog de heruitgaven van De Weg naar West (deel 7) en De Zee naar Zuid (deel 8) te goed hebben. Douwe moet opnieuw een opdracht uitvoeren voor de heks Wredulia. Zij stuurt hem deze keer naar de Noordpool. Daar treft hij hongerige walrussen, een bijtgrage ijsbeer, een gedienstige walvis en voorwaar een uitgestorven gewaande dodo. De wat verwaande vogel sluit vriendschap met de altijd sympathieke dwerg en helpt hem zijn missie te volbrengen. Maar Wredulia heeft gelogen tegen Douwe. Ze streeft absolute macht na. En raad eens welk wezen daar toevallig van belang voor is?

Wie liever de softcoveralbums leest, krijgt sowieso wederom een geslaagd jeugdverhaal voorgeschoteld met sfeervol tekenwerk van Piet Wijn. Scenarist Thom Roep wisselt komische momenten af met heel wat spanning die klassiek van aard is, maar daarom niet gedateerd of ouderwets. Voor de hardcoverversie duikt Roep in zijn geheugen en dist herinneringen en anekdotes op over de totstandkoming van het album en de inhoudelijke fouten die hij zeker niet beging (het opvoeren van pinguïns aan de Noordpool) en een ander weer wel, maar daar heeft hij wel een uitleg voor. Amusant is het verhaal over de briefschrijver die zich kwaad maakte over de kromme taal die uitheemse volkeren in strips altijd uitkramen, in dit geval door de Inuïts. De reactie van Roep was slim, maar tegelijk besloot de redactie van het weekblad Donald Duck (waarin Douwe Dabbert verscheen) om het taaltje van het indiaantje Hiawatha na tientallen jaren toch maar naar het Algemeen Nederlands te veranderen. Dit zijn de leuke extra's bovenop een al onberispelijke heruitgave met nieuwe lettering en een gloednieuwe, aangename inkleuring.

En wat nu met die dodo? Wacht op De Weg naar West!