1981, hoewel reeds ettelijke jaren na de Tweede Wereldoorlog kijken producenten en recensenten met gezonde spanning uit naar de Amerikaanse reactie op het aan de ribben klevende oorlogsdrama Das Boot, dat de Duitse marine als protagonist heeft. Door gevoelige politieke stemmingen uit de weg te gaan en voornamelijk te focussen op menselijke interacties en gevoelens in een hopeloze situatie, dwong deze film respect af en staat het nu te boek als een van 's werelds meest intense oorlogsfilms. De parallellen met de reeks De Hel van het Oostfront zijn legio. Ook hier wordt gekozen voor Duitse hoofdpersonages, wat net als in Das Boot een vervreemdend gevoel oproept.

Waar de reeks aanvankelijk het reële geloof van nazi-Duitsland op een succesvol verslaan van de Russen in beeld brengt, verhaalt het nu de Duitse wanhoop en hun fatalisme bij het mislukken van het offensief. "Als je gestraft moet worden, sturen ze je naar het Oostfront. Als ze me hadden gefusilleerd, hadden ze me een plezier gedaan." Met dit citaat wordt de uitzichtloosheid voor Kessler en zijn makkers goed weergegeven in het vorige album. In dit derde deel gaat de uitzichtloosheid over in desillusie en wanhoop: "Russen in Duitsland, is dat mogelijk?"

De intussen gepromoveerde Kessler ziet zo zijn voorop geschoven militaire doelen, overhellen naar een uitzichtloze vlucht om het eigen hachje te redden. Dit verhaal van een aangekondigde slachting wordt groots in beeld gebracht. Brusselaar Olivier Speltens kwam met deze reeks — zijn eerste in vertaling — meteen door de grote poort binnen en levert sindsdien werk met een constante, en hoge, kwaliteit.

De inkleuring van de reeks vertoont gelijkenissen met De Nachtuil, eveneens uitgegeven door Silvester, de scènes in de vliegtuigen, versterken dat aanvoelen. De knappe cover van dit album illustreert treffend de sfeer. De ogen van de ene Duitse soldaat die zich naar de lezer keert, lijken wanhopig "Nie wieder" uit te schreeuwen. Dat kunnen we alleen maar onderschrijven, tenzij hopelijk nog één keer, om dit schitterende 'vierluik in wording' af te sluiten. In tussentijd schuiven we dit ijkpunt in het genre de kast in, naast Philippe Jarbinets Airborne 44.