GREEN LANTERN 2 De Wraak van Black Hand
Doug Mahnke/Ethan Van Sciver + Geoff Johns • RW Uitgeverij 192 p. (HC)
|
|
Dolle rit |
|
Een corps van ondode Black Lanterns onder leiding van de lugubere Black Hand, Red Lanterns, Blue Lanterns, een hoeder van het oranje licht der hebzucht, de Indigo Tribe, violette Star Sapphires, een andere groep Guardians, een zowel koud als warm blazende Sinestro (de ene keer moet Hal Jordan ''m vrezen, de andere keer helpen ze elkaar uit de nood) en uiteraard het corps van de Green Lanterns waar aardling Jal Hordan toe behoort, ze staan er allemaal gekleurd op. Chaos is het verdict van de Guardians (en van lezers die over al die partijen nog nooit hebben gelezen). Ze beslissen dan maar om het licht dat ze zelf creëerden te doven, alle behoeders zonder onderscheid, dus ook de Green Lanterns want volgens hen voeden zij de ware kracht achter de chaos. Een beetje (veel) eigenbelang van de machtige Guardians, in feite blauwe dwergen die de orde in het heelal handhaven maar niet tuk zijn op vrije wil, doet hen deze heftige beslissing in overweging nemen. Valt er nog iets tegen te doen? Voor Hal Jordan is het alleszins een strijd op meerdere fronten, maar wat zijn oude vijand Black Hand 'm probeert te flikken, nog niet in het minst op psychologisch gebied, bezorgt deze uitgave zijn ware aantrekkingskracht.
Het is lullig voor ons als newbies om te duiken in een stripreeks zonder al te veel voorkennis terwijl die reeks al heel wat bagage meezeult. Het herbegin van de New 52-stroom beloofde een lagere instapdrempel, maar als we de verguisde film met Ryan Reynolds uit 2011 niet hadden gezien, misten we toch redelijk wat kernelementen. Dat doet nochtans geen afbreuk aan wat er voor ons ligt. Geoff Johns, wiens Aquaman we al konden smaken, zet een zeer ambitieus verhaal op poten dat zich tot in de verste uithoeken van het heelal afspeelt. Je merkt dat hij de materie goed overziet en dat laat zich gelden in een beter begrip van de zaken die ons soms ontgaan. De vele vechtpartijen en de emotionele of dramatische scènes maken het extra verteerbaar. Diepgang, bij bepaalde personages is er toch sprake van. De verstandhouding tussen Hal en Sinestro is ongemeen boeiend. Met splijtzwam Black Hand erbij werden we gewoon getrakteerd op een dolle rit. Meer van dit! |
|
> DAVID STEENHUYSE — mei 2015 |