In tegenstelling tot de eerste zeven delen, waarin het verhaal van Hans enigszins chronologisch verloopt, hebben scenarist André-Paul Duchâteau en Grzegorz Rosinski's opvolger Kas (het pseudoniem van de Poolse striptekenaar Zbigniew Kasprzak) gekozen om op zichzelf staande verhalen te nemen, steeds gecentraliseerd rond Hans en zijn gezin.



Deel 9: De Prinses van Ultis

In het eerste deel van deze integrale is Mahonia, de dochter van Hans en Orchidee, ongehoorzaam en reist ze met de translator het avontuur tegemoet. Ze komt terecht in de bibliotheek van de hoofdstad Babel van de planeet Traha, vijftien jaar ouder en zeer schaars gekleed. We maken kennis met de weerzinwekkende prins Calixtus, zijn raadsheren Magnus, Livic en Sheridan en zijn echtgenote: de prinses van Ultis.

Uiteraard gaat Hans zijn dochter achterna en belandt al vlug bij haar in de cel. Wanneer Hans beloofd om het toverboek terug te vinden wordt hij vrijgelaten en start het avontuur echt.

Een aantal leuke knipogen in dit deel (Alice in Wonderland, Pegasuspaarden, een 'echt' boek der folteringen en het bestrijden van het aloude gebruik om echtgenotes mee te verbranden met het lijk van hun man) zorgen ervoor dat het verhaal de middelmaat overstijgt.



Deel 10: Het Regenbooggevaar

We maken kennis met de Pythia en de regenboogmist die massaal de 'buitenstaanders' doodt of hen die weten te overleven verandert in agressieve monsters. De enige oplossing is het bemachtigen van het regenboogzwaard en hiervoor dienen de zeven kleuren van de regenboog samengebracht te worden door zeven proeven te overwinnen. En Hans, zo kennen we hem wel, trekt er op uit. Nadat hij kennis heeft gemaakt met Ayda met de violette (!) ogen, trekt Hans de regenboogmist in, wat hem... zijn leven kost. Of toch niet? We ontdekken dat er blijkbaar een tweede stad bestaat, bevolkt door klonen. Hans (de echte, niet de kloon) blijkt op de hoogte van het bestaan van het parallelle universum en zal zelf optreden. In de tweede stad kijken ze vreemd op want Hans was toch dood? Meteen krijgen ze terug moed om de strijd aan te gaan met de Plaag, huurlingen van de planeet Arcor.

Moeilijk te volgen en toch wel een beetje bij de haren getrokken, dit verhaal. Er wordt dikwijls geswitcht tussen de twee steden zonder duidelijke overgang. Bottom line: kloonstad bestaat, wordt bedreigd en verdwijnt. Morele boodschap is waarschijnlijk dat klonen ook een recht hebben op een eigen, individueel leven. Tja...



Deel 11: Het Geheim van de Tijd

De mutant Argor, geduchte tegenstander van Hans in de beginperiode, voert met zijn zwarte wolven een schrikbewind in en rond de zwarte berg. Hij slaagt erin Rhanis, Mahonia en Orchidee gevangen te nemen en ze te gebruiken als lokaas om Hans te overtuigen het geheim van de tijd vrij te geven. Zijn obsessie is namelijk om terug te keren in de tijd, net voordat Hans hem in het gladiatorengevecht een vreselijke wonde toebracht, en zijn leven aldus een andere wending te geven.

Geholpen door de verschoppelingen en de lokale gezante van koningin Ardelia trekt Hans uiteindelijk aan het langste eind, maar... we eindigen met een cliffhanger want Orchidee, Mahonia en Rhanis worden naar de planeet Ardelia gebracht. In goed vertrouwen?

De verhaallijn is dit maal glashelder. De oude vijanden worden gebruikt om vrouw en dochter in actie te brengen. Na de mutanten, de buitenstaanders en de klonen krijgen we nu te maken met verschoppelingen. Deze laatste ondervinden helaas proefondervindelijk dat geweldloos verzet niets vermag tegen een tiran met stoottroepen en een beweeglijke bol.



Deel 12: Het Land van de Afgronden

Hans valt in ongenade en moet een proef afleggen, wat hem brengt naar het land van de afgronden om een einde te maken aan stroperspraktijken. Daar maken we kennis met Nagai, zijn honden en de Arcorieten, vertegenwoordigers van een ras dat door koningin Ardelia afgeslacht wordt. De Arcorieten zien in Hans en Ayda, die stiekem meereisde, een prooi. Hans probeert te weerstaan en zijn vrienden uit de stad komen ter hulp. Op tijd?

Dit vierde verhaal is zonder enige twijfel het beste. Goed opgebouwd, interessante nevenpersonages en bevrijd van tijdsgegoochel en andere wenkbrauwfronsers.

Het is jammer dat dit het allerlaatste verhaal van Hans was, want in het uitgebreide en interessante, dertig bladzijden tellend dossier komen we te weten dat er een volledig scenario klaar ligt voor een dertiende album.

Als verwoede Kuifje- en Robbedoes-lezers hebben we Hans altijd gekoesterd. Er waren ongetwijfeld betere reeksen in woord en beeld, maar toch was er een zeker je ne sais pas quoi die ons naar de stripwinkel stuurde om de reeks trouw te blijven kopen. Echt ontgoocheld waren we nooit, maar er is een zekere ongelijkheid tussen de twaalf verhalen. Time to say goodbye zou Andrea Bocelli zingen, maar Hans blijft opgenomen in ons persoonlijk Walhalla van striphelden.